4631370586

368 J. KUDUK-JAWORSKA

L

L

h₃n ci

L Cl    L Cl

Cl    Cl    L

Rys. 4. Kompleksy platyny z Ugandami nitroimidazolowymi. L = metronidazol, misonidazol i inne

ligandy nitrohcterocykliczne

i lit. cyt.]. Wynika to prawdopodobnie z małego stopnia penetracji tego typu związków do wnętrza komórki [1]. Lepszymi czynnikami wspomagającymi popromienny efekt okazały się monokompleksy Pt(NH₃XN0₂lm)Cl₂, zawierające mieszane ligandy obojętne. Polepszenie parametrów przypisuje się obecności skoordynowanej cząsteczki NH₃, która dzięki zdolności do tworzenia wiązań wodorowych powoduje silniejsze wiązanie kompleksu z receptorem leku (DNA) [1]. Ponadto biskompleksy mogą słabiej oddziaływać z DNA wskutek większych przeszkód przestrzennych niż w monokompleksach [29].

Prace nad syntezą, testowaniem i mechanizmem działania kompleksów zawierających skoordynowane cząsteczki promieniouczulacza prowadzono przede wszystkim w zespołach Skova i Farrella [28, 29 i lit. cyt.] oraz Balcsa [14, 16]. Wyniki testów biologicznych uzyskane w poszczególnych grupach związków: (a) PtCl₂(nitroimidazole)₂, (b) PtCI₂(NH₃Xnitroimidazole), (c) PtCl₂(ANT)₂ (ANT = 2-amino-5-nitrotiazol), próbowano korelować z następującymi parametrami charakteryzującymi cząsteczki: (a) wielkością potencjału utleniającego liga-nda i kompleksu, (b) zdolnością wiązania z DNA, (c) reaktywnością z grupami —SH, (d) budową przestrzenną. Niektóre wyniki, wybrane ? prac eksperymentalnych różnych autorów przedstawiono w tab. 1.

Potencjały redukcji

W obu grupach kompleksów, bis i mono, potencjały utleniające, (E_l/2, Ej) mierzone metodą polarograficzną, są w porównaniu z wolnymi Ugandami na ogół bardziej dodatnie o 100-200 mV [1, 28]. Nie zaobserwowano jednak wyraźnej zależności między wartościami E lub AE dla poszczególnych kompleksów a ich aktywnością promieniouczulającą, ER, co sugeruje, ze ważniejszą rolę niż elektropowinowactwo powinny odgrywać oddziaływania z grupami —SH lub DNA.