5032125065

Z grona dyplomantów (inżynierów i magistrów) Korczewskiego profesorami fizjologii roślin, biochemii lub genetyki zostali: Maria Bielińska-Czamecka, Bronisław Gej, Zofia Kasprzyk, Konstancja Raczyńska-Bojanowska i Zofia Tumowska-Starck.

W ramach kontaktów naukowych z Instytutem Hodowli i Aklimatyzacji Roślin (IHAR) w Radzikowie Korczewski współpracował z Teresą Rylską (1912-1985). Udostępnił jej i współpracującym z nią osobom: Mari Wisłockiej i Alicji Wieteskiej-Gej pomieszczenie w Zakładzie do prowadzenia badań dotyczące hodowli nowych odmian pomidorów. Rylska aktywnie uczestniczyła w pracach Polskiego Towarzystwa Botanicznego jako Przewodnicząca nowo utworzonej Komisji Popularyzacji Wiedzy Botanicznej. Po śmierci Korczewskiego, przeniosła się jako wykładowca biologii do Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (KUL-u).

W nowo utworzonym Zakładzie Fizjologii Roślin SGGW prowadzono stosunkowo mało badań eksperymentalnych. Po przejściu Majewskiego do Katedry Uprawy i Nawożenia Roli Korczewski kierował głównie pracami dyplomantów, a sam opracowywał matematyczne modele wzrostu roślin, śledził nowości w literaturze i przygotowywał różne publikacje, niekiedy wykraczające poza problematykę fizjologi roślin. Dotyczyły one np. mikroskopu elektronowego. Po wykryciu wirusów napisał broszurę „Na pograniczu życia i materii nieożywionej”, zawierającą rozważania czy wirusy są organizmami żywymi. Powyższe publikacje są wzorem popularyzacji nauki - ich tekst jest niesłychanie ciekawie napisany, zrozumiały nawet dla nie przygotowanego czytelnika.

Po zakończeniu wojny źródłem informacji z fizjologii roślin był napisany przez Korczewskiego obszerny rozdział w „Wielkiej Przyrodzie Ilustrowanej” , T. II, „Czynności życiowe roślin”, wyd. Biblioteka Dzieł Naukowych.

Publikacji dotyczących badań własnych Korczewskiego jest stosunkowo mało. Dziesięcioletnie wyniki doświadczeń jego zespołu oraz tekst prawie gotowego do druku podręcznika fizjologii roślin spłonęły w czasie działań wojennych. Fragmenty, które ocalały, znajdują się w Muzeum SGGW.

Dydaktyka realizowana w Katedrze Fizjologii Roślin

Od 1924 r. w Katedrze uruchomiono ćwiczenia dla studentów. Wykłady z fizjologii roślin prowadzone były przez Korczewskiego łącznie dla wszystkich trzech Wydziałów: Rolnego, Ogrodniczego i Leśnego. Studenci uczęszczali na nie na II roku studiów w semestrze letnim, w wymiarze 2 godz. tygodniowo. W późniejszym okresie liczba ta wzrosła do 4 godz.

Dla studentów zainteresowanych fizjologią roślin odbywały się dodatkowe wykłady monograficzne. Studenci wykonujący prace dyplomowe przez cały rok korzystali z tak zwanej „pracowni całodziennej”. Dyplomanci w semestrze zimowym odrabiali praktikum chemiczne z „chemii roślinnej” i z poszerzonego kursu fizjologii roślin.

Wybuch wojny w 1939 r. zburzył normalną pracę Uczelni. W jej pomieszczeniach stacjonowali Niemcy. Jednak podczas okupacji, choć nie prowadzono doświadczeń, dydaktyka odbywała się w tajnych kompletach, najczęściej w prywatnych mieszkaniach.

18