W innych doświadczeniach twierdzenie Piageta zakwestionowali także T. Bower i J.. Wishart 11 5a s. 31-321.
E.B. Hurlock uważa, że forma danego typu zabawy zależy od wieku dziecka i poziomu jego rozwoju. W okresie dziecięcym autorka wyodrębnia następujące typy zabaw pojawiające się w rozwoju kolejno: zabawę swobodną, spontaniczną (w większości wypadków ma ona charakter badawczy), zabawę udawaną (ilu-zyjną), zabawę konstrukcyjną, kolekcjonowanie, gra i sporty 132 s. 432-4471. Także do zabaw jako wszelkich czynności sprawiających dziecku przyjemność autorka zalicza film, radio, telewizję.
Inny punkt widzenia na zabawę dzieci reprezentuje P.P Błoński. Uważa on, że to, co kryje się pod pojęciem zabawa, nazywa się konstrukcyjną i dramatyczną sztuką dziecka. Przeprowadza następującą analizę tych rodzajów czynności dzieci, które łączy się z terminem "zabawa": pozorne zabawy^ czyli manipulacje pochodzenia impulsywnego, zabawy konstrukcyjne/czyli konstrukcyjną sztukę dziecka,oraz zabawy naśladowcze, drama-tyzacje, zabawy ruchowe i intelektualne,czyli dramatyczną sztukę dziecka. P.P. Błoński wyłącza z zabaw zabawy manipulacyjne dzieci najwcześniejszego wieku oraz eksperymentowanie przez dzieci jako formę badania niektórych przedmiotów(za
D. B. Elkoninem | 22 s. 184-185|).
Na podział zabaw Błońskiego powołuje się D.B. Elkonin i wymienia w swej klasyfikacji: zabawy naśladowcze, w których działanie dzieci sprowadza się do prostego naśladownictwa określonych działań na podstawie danego wzoru, zabawy dramatyczne oparte na określonej treści, zabawy z nieskomplikowanymi prawidłami na podstawie treści oraz zabawy z prawidłami bez treści i elementarne gry sportowe 122 s. 78|.
P.A. Rudnik wymienia 4 grupy zabaw odznaczających się specyficznymi właściwościami ważnymi ze względów pedagogicznych. Są to zabawy konstrukcyjne, twórcze, dydaktyczne i ruchowej 57 s. 891
27