5217957631

W roku 1976, po przejściu na emeryturę prof. Jana Zaremby, Nowak został kierownikiem Zakładu Historii Literatury Staropolskiej, Oświeceniowej i Romantycznej. Dbał o rozwój młodszej kadry, o habilitacje i doktoraty, organizował wielkie ogólnopolskie konferencje, które swym poziomem, a także piękną formułą zapadły na zawsze w pamięci uczestników.

Habilitował się 9 marca 1977 roku w Instytucie Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk z zakresu tekstologii i edytorstwa naukowego na podstawie wzorowej edycji krytycznej Pism estetyczno-krytycznych Kazimierza Brodzińskiego.

W roku 1978, gdy w Lublinie na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim odchodził na emeryturę prof. Czesław Zgo-rzelski, doc. Nowak otrzymał oficjalną propozycję objęcia na KUL-u kierownictwa II Katedry Historii Literatury (potem Katedry Literatury Oświecenia i Romantyzmu). Z uczelnią był od dawna związany pracami naukowymi, odpowiadał mu jej profil ideowy, miał tam przyjaciół, którzy bardzo pragnęli tego przejścia. Odmówił. Czy był to efekt lojalności wobec Uniwersytetu Śląskiego, czy uczynił to ze względów rodzinnych? Trudno dzisiaj na to pytanie odpowiedzieć.

Stopień profesora nadzwyczajnego Zbigniew Jerzy Nowak uzyskał w grudniu 1988 roku. Te awanse przyszły dość późno, ale sam Nowak jakby je od siebie odsuwał, czy nie dość o nie zabiegał, a przecież spełniał warunki do profesury zwyczajnej³³.

Współpracował z wieloma komisjami i gremiami Polskiej Akademii Nauk, „Polskim Słownikiem Biograficznym”, uprawiał szeroką działalność popularyzatorską. Prace doktorskie recenzował w Uniwersytetach: Śląskim, Łódzkim, Jagiellońskim, Warszawskim, Wrocławskim, Instytucie Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk, Śląskim Instytucie Naukowym w Katowicach. Od kwietnia 1969 roku był członkiem Rady Naukowej Śląskiego Instytutu Naukowego. Był też

³³ Opisał dokładnie tę sprawę J. Starnawski: Zbigniew Jerzy Nowak..., s. 230-231.

21