5167289603

Mr 1/1952 WIADOMOŚCI URZĘDU PATENTOWEGO 117

.

dzeniem twórcza myśl konstruktorów radzieckich i intensywny rozwój rodzimego przemysłu maszynowego.

W okresie powojennej pięciolatki stalinowskiej wytworzono dla przemysłu maszynowego 23 typy automatów i półautomatów obróbkowych, 34 typy automatów kowalsko - prasowniczych itd. Dwie trzecie okręgowych elektrowni wodnych zastosowało automatyczne sterowanie zespołów prądotwórczych.

Już w roku 1913 W. I. Lenin pisał, że w epoce socjalizmu elektryfikacja fabryk i kolejnictwa uczyni warunki pracy higieniczniejszymi, uwolni miliony robotników od dymu, kurzu i brudu oraz przyśpieszy przemianę brudnych, odrażających warsztatów fabrycznych w czyste, widne, godne człowieka laboratoria. Mechanizacja i nierozłącznie związana z nią elektryfikacja procesów wytwórczych polepszyła od podstaw warunki pracy i uczyniła je godnymi człowieka -¹ budowniczego komunizmu.

Wcielania w życie stalinowskich wytycznych, dotyczących wszechstronnego rozwoju mechanizacji procesów roboczych, nie można oddzielić od systematycznego podnoszenia kwalifikacji robotników oraz od wzrostu poziomu kulturalnego i technicznego klasy robotniczej. Postęp techniczny przyśpiesza w Związku Radzieckim proces zacierania granic między pracą umysłową i fizyczną. Zaiste kierować taką maszyną, jak koparka krocząca, której moc dochodzi do 1000 kW, może wyłącznie robotnik o wysokiej kulturze technicznej. Kontrola działania automatycznych linii produkcyjnych również wymaga od obsługi, rzecz prosta, wysokich kwalifikacji fachowych.

O ile w krajach kapitalistycznych wzrasta nieustannie procent robotników niewykwalifikowanych,

0    tyle w ZSRR zawody, oparte na ręcznej pracy, przechodzą stopniowo do bezpowrotnej przeszłości i szybko wzrasta liczba robotników, którzy opanowali skomplikowaną technikę, podnieśli swe kwalifikacje

1    powiększyli wydatnie zasób swej wiedzy. Np. w przemyśle węglowym liczba kierowców wrębiarek i maszyn załadowczych wzrosła w ostatnich dziesięciu latach 15-krotnie, kierowców kombajnów węglowych 36-krotnie itd. W tym samym okresie spada wydatnie liczba ładowaczy, woźniców i cieśli. Górnicy ci i inni o podobnych zajęciach są systematycznie wypierani wraz ze wzrostem poziomu mechanizacji prac górniczych. Podobne głębokie przemiany w stanie liczebnym robotników - fachowców zachodzą we wszystkich pozostałych gałęziach przemysłu w całej gospodarce narodowej.

W ciągu 20 lat, które upłynęły od historycznego przemówienia towarzysza Stalina na naradzie ekonomistów radzieckich, zmienił się w sposób zasadniczy również charakter prac rolniczych, a to właśnie dzięki mechanizacji pracy. Rolnictwu Związku Radzieckiego dostarczono w okresie powojennej pięciolatki 536.000 traktorów, 93.000 kombajnów zbo-zowych, 341.000 pługów traktorowych, 255.000 siew-nikow traktorowych, 249.000 kultywatorów traktorowych i wielką liczbę innych maszyn do uprawy roli, wysiewu i zbierania zboża. Zastosowanie tak

lcznych środków technicznych pozwoliło osiągnąć to, ze w roku* 1950 przeszło 90% wszystkich ugorów i ro , przygotowanych pod oziminy, zaorano traktorami, a na połowie ogółu ziem, uprawianych pod zbo-

a, przeprowadzono zbiory przy użyciu kombajnów.

_ * • •«*

Ogromne zalety radzieckiego ustroju gospodarczego dały możność narodowi radzieckiemu rozwinąć już przy końcu pierwszej powojennej pięciolatki budowę olbrzymich urządzeń epoki stalinowskiej — elektrowni wodnych, kanałów i sieci nawadniających. Pod względem rozmiarów i śmiałości koncepcji technicznych powyższe budowle komunizmu prześcigają znacznie wszystko to, co zna historia techniki światowej. Zakres prac ziemnych i betonowych, które wykonano na tych budowach w ciągu jednego roku, przewyższa dwukrotnie całokształt robót wykonanych przy budowie Kanału Panamskiego w ciągu 33 lat.

Partia i państwo radzieckie wyposażyły przemysł budowlany we wspaniałe, potężne środki techniczne i stworzyły przez to warunki do najwszechstronniejszej mechanizacji odnośnych prac oraz do osiągnięcia wysokiej wydajności pracy. W roku 1950 w budownictwie wodnym zmechanizowano około 80% prac ziemnych, 93% prac związanych z przygotowaniem betonu, 83% właściwych prac betoniarskich, 90% prac montażowych przy ustawianiu konstrukcji metalowych oraz 50% prac transportowych.

Technika, występująca na stalinowskich budowach - gigantach, stanowi wizję techniki komunistycznej. Pracują tu potężne koparki kroczące, samochody ciężarowe samowyładowcze o nośności 10 i 25 ton, zgarniacze z łyżkami o pojemności 15 m³, potężne czerpaki ziemne, fabryki automatyczne wytwarzające do 4000 m³ betonu na dzień itd.

Ludzie radzieccy przejawiają patriotyczne zainteresowanie jak najlepszym wyposażeniem technicznym wielkich budowli komunizmu. Zamówieniom dla wspaniałych urządzeń epoki stalinowskiej poświęca się powszechną uwagę, a terminowe wykonywanie tych zamówień stało się we wszystkich zakładach kraju obowiązującą zasadą. Budowle komunizmu stały się bez przesady sprawą całego narodu. Nie ulega wątpliwości, że wielki program budowlany, nakreślony przez genialnego wodza i nauczyciela mas pracujących towarzysza Stalina, będzie zrealizowany w terminach, ustalonych przez rząd.

• Sukcesy, osiągnięte przez naród radziecki w dziedzinie mechanizacji pracy, są zaiste ogromne. Jednak towarzysz Stalin uczy nas, byśmy nie stali się zarozumiali i nie spoczęli na laurach, uczy nas wykrywać i usuwać braki w pracy i kroczyć śmiało naprzód. Nie możemy zapominać o ogromie błędnie wykorzystywanych możliwości dalszego rozwoju mechanizacji. Możliwości te tkwią przede wszystkim w pełniejszym wyzyskaniu środków technicznych.

Stachanowcy i postępowi pracownicy przemysłu wykazali w praktyce możliwość dwukrotnego, a nawet trzykrotnego podwyższenia wydajności środków technicznych w porównaniu z przeciętnymi normami. Np. kierowca kombajnu węglowego Donbass, Wasilij Kuczer, osiągnął wydajność kombajnu równą 15000 ton w skali miesięcznej, co przekracza niemal trzykrotnie średnie wskaźniki pracy tych maszyn. Kierowcy kombajnów węglowych:.W. M. Kuczer, K. I. Redkin, N. T. Niedwiga, W. M. Sałuszkin i pomocnik N. M. Jermakow, zostali odznaczeni Premią Stalinowską za opracowanie i wprowadzenie nowych operacji roboczych i metod pracy na kombajnie węglowym oraz za osiągnięcie wysokich wskaźników wydajności. Przy pracach przeładunkowych — obsługi dźwigów w osobach Nikołaja Pimienowa,