5167289605

118

WIADOMOŚCI URZĘDU PATENTOWEGO

Nr 1/1052

-

Iwana Syszewa, Prokopa Frołowa, Piotra Iwanowa i innych osiągnęły dzięki stachanowskim metodom pracy nieprzeciętne wskaźniki wykorzystania maszyn. Jako jedno z czołowych zadań przemysłu należy traktować dotrzymanie kroku przodownikom pracy, nieustanne rozpowszechnianie ich doświadczeń i podciąganie opieszałych do takiego poziomu wykorzystania środków technicznych, na jakim, znaleźli się nowatorzy produkcji i przodujące zakłady przemysłowe.

Powojenna pięciolatka stanowi istotną część składową stalinowskiego programu budowy podstaw komunizmu w Związku Radzieckim. Towarzysz Stalin wytyczył plan organizacyjny dla nowego potężnego stadium rozwoju gospodarki narodowej ZSRR, plan wytworzenia materialnej bazy społeczności komunistycznej. Naród radziecki pod kierownictwem partii bolszewickiej i wielkiego Stalina wykonuje z niebywałym entuzjazmem powyższe ogromne zadania. Partia Lenina - Stalina zajmuje kluczową pozycję w ogólnokrajowym ruchu współzawodnictwa socjalistycznego i nadaje kierunek świadomej i aktywnej działalności twórczej najszerszych mas. ludowych.

(,,Zlepsovatel a Vynalezce^u, nr 13, 1951 r., str. 374—377)

Inz. P. D. ALEKSANDRÓW

PODSTAWOWE ZASADY RACJONALIZACJI

PRODUKCJI TAŚMOWEJ

Ciągła metoda pracy stanowi najwyższą formę organizacji produkcji, zapewnia wydatne zwiększenie wydajności pracy i najdoskonalsze wykorzystanie podstawowych środków przemysłowych, przede wszystkim zaś stanowisk roboczych i parku maszynowego, a także przyśpieszenie obrotu środków materiałowych. Taka zasada organizacji produkcji, jako najbardziej nowoczesna, znalazła z inicjatywy J. W. Stalina znaczne rozpowszechnienie w przemyśle socjalistycznym Związku Radzieckiego. Samochody, traktory, samoloty, czołgi, maszyny, narzędzia i wiele innych przedmiotów produkuje się na taśmie. Już przeszło 15 lat stosuje się taśmową metodę produkcji w radzieckim przemyśle obuwniczym i konfekcyjnym. Przez wprowadzenie tej metody wydajność zakładów obuwniczych zwiększyła się o 30% przy tych samych powierzchniach roboczych i maszynach oraz przy jednakowej lub nawet mniejszej liczbie zatrudnionych.

W ostatnim okresie radzieckie fabryki maszyn-oddały do eksploatacji automatyczne linie agregatowe do obróbki dużych przedmiotów. Tego rodzaju środki techniczne skracają znacznie czasy produkcji w porównaniu ze zwykłymi sposobami pracy, podwyższają wielokrotnie wydajność pracy przy jednoczesnym zmniejszeniu liczby sił roboczych. Automatyczne linie produkcyjne stanowią najjaskrawszy przykład tego, jak dalece można zatrzeć granice między pracą umysłową i fizyczną.

•

Wysoki stopień rozwoju osiągnęła produkcja taśmowa w czasie wojny i w okresie powojennym w nowych gałęziach przemysłu z wytwórczością masową i seryjną. We wszystkich dziedzinach przemysłu, w których wprowadzono produkcję taśmową, zwiększyła się w sposób istotny liczba wypuszczanych wyrobów. Udoskonalono również wykorzystanie surowców i innych materiałów, skrócono przestoje maszyn, podwyższono jakość wyrobów i uproszczono techniczny i administracyjny zarząd zakładów przemysłowych.

Przenośniki taśmowe odegrały • poważną rolę w czasie wojny, kiedy odczuwano duży brak sił roboczych, a na zdolność wytwórczą fabryk kładziono wielki nacisk. Ogromne znaczenie posiadała produkcja taśmowa również w okresie powojennej pięciolatki stalinowskiej, która została wykonana przed

ustalonym terminem dzięki bohaterstwu radzieckich mas pracujących, kierowanych przez partię Lenina -Stalina.

W celu zapewnienia wykonania i przekroczenia planów produkcyjnych oraz rytmicznej pracy przenośników robotnicy opanowują samorzutnie po kilka czynności, aby móc zastąpić na taśmie nieobecnego współkolegę. Produkcja taśmowa winna być zorganizowana w taki sposób,- aby powstały najkorzystniejsze warunki do szerokiego rozwoju inicjatywy stach anowskiej.

• •

Powyższe zasady są oczywiste dla radzieckich mas pracujących, które są świadome tego, że pracują dla swego kraju, dla dobra wszystkich pracujących swej ojczyzny. Z tego względu robotnik radziecki mi zupełnie inny stosunek do zagadnienia stosowania przenośników taśmowych, stwarzających w ustroju socjalistycznym najkorzystniejsze warunki do wydajnej pracy, niż robotnik w krajach kapitalistycznych.

Taśma samochodowa Forda, podobnie jak i wszelka produkcja taśmowa przemysłu kapitalistycznego, stanowi najokrutniejszą formę wyzysku klasy robotniczej. Napięte tempo pracy i wielka szybkość ruchu taśm przenośnikowych • przyczyniają się do przysparzania wielkich zysków kapitalistom. Dlatego to pracujący krajów kapitalistycznych nienawidzą taśm produkcyjnych, wysysających ich siły żywotne, i nie dążą do podwyższenia wydajności pracy.

Mechanizacja produkcji ciągłej w postaci przenośników taśmowych stanowi również jeden z głównych środków faworyzowania rozwoju przemysłu lekkiego. Powstaje więc konieczność rozpowszechnienia doświadczeń pracy na taśmach oraz ustalenia podstawowych zasad. automatyzacji produkcji ciągłej w głównych gałęziach przemysłu lekkiego. Konieczność wykonania takiej pracy jest tym większa, że ten rodzaj produkcji nie został dotychczas wystarczająco zbadany.

Produkcja taśmowa jest wprowadzona w wielu zakładach przemysłowych z wytwórczością masową i seryjną, a jednak z naukowego punktu widzenia wykazuje szereg nierozpracowanych i niezbadanych właściwości technicznych, ważnych również pod względem organizacyjnym. Należą do nich ogólne