5169914419

Fidelis". Pismo Towarzystwa Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich, Wrocław 1997 nr 5-6, s. 59-60; J. Węgierski, Armia Krajowa w Zagłębiu Naftowym i na Samborszczyźnie, Kraków 1993, s. 8-9; J. Węgierski, Członkowie Okręgowej Delegatury Rządu i organizacji „NIF." z Małopolski Wschodniej przed sądami sowieckimi w latach 1944-1946, „Zeszyty Historyczne WiN-u" z. 6, 1995, s. 15-16; M. Wierzbicka, Lwów -Ural - Korni. Więzienie, lagry, zesłanie, Wrocław 1993, s. 6-8, 12, 56-57, 222-226, 240; M. Wierzbicka, Romantyk i idealista. Wspomnienie o Augustynie Wierzbickim, działaczu niepodległościowym, „Gazeta Wyborcza" („Gazeta Dolnośląska"), 18.IX.1997; „Życie Weterynaryjne", Czasopismo Krajowej Izby Lekarsko-Weterynaryjnej, 1998, nr 4 [nekrolog Augustyna Wierzbickiego]; K. Żygulski, jestem z lwowskiego etapu..., Warszawa 1994, s. 221; Oświadczenia pisemne Stanisława Czuruka (Zgorzelec), Jana Nowaka (Warszawa), Bronisława Szeremety (Wrocław); Relacja ustna Janiny Wierzbickiej-Kopeć (Rzeszów).

Grzegorz Ostasz

Frdg Gracjan „Góral" „Sulisław", „Szczerbiec", „Zapora" (1911—1951) — por. broni pancernej służby stałej, kpt. AK

Urodzony 8 grudnia 1911 r. w Laskówce w pow. brzozowskim. Syn Stanisława i Bronisławy z d. Pawłowskiej. Ojciec jego był kierownikiem miejscowej szkoły powszechnej, matka nauczycielką.

W 1922 r. rozpoczął naukę w łańcuckim gimnazjum. W 1923 r., po przeniesieniu się rodziny do Stalów koło Tarnobrzega, został uczniem tarnobrzeskiego Gimnazjum im. hetmana Jana Tarnowskiego. W czasie nauki był członkiem II Drużyny Harcerzy im. gen. Henryka Dąbrowskiego. W 1930 r. zdał maturę i wstąpił do Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej. Ukończył ją w 1933 r., uzyskując promocję do stopnia ppor. Pierwszą jednostką, do której został przydzielony, był 2 psp w Sanoku. W 1936 r. otrzymał awans do stopnia por. i został skierowany do Centrum Wyszkolenia Broni Pancernej w Modlinie. Po ukończeniu kursu służył kolejno w 4 bat. pancernym w Brześciu, 7 bat. pancernym w Grodnie, a od wiosny 1939 r. w 33. dywizjonie pancernym w Wilnie. W kampanii wrześniowej 1939 r. był dowódcą 33. szwadronu techniczno-gospodarczego w dywizjonie pancernym Wileńskiej BK. 19 września, po bitwie pod Tomaszowem Lubelskim, dostał się do niewoli niemieckiej. 17 października uciekł z przejściowego obozu w Krakowie. Przybył do zasańskiej części Przemyśla, okupowanej przez Związek Sowiecki, gdzie został aresztowany przez NKWD. 3 listopada po raz kolejny udało mu się zbiec i wrócić do Wilna. W tym samym miesiącu wstąpił do tajnej organizacji wojskowej „Koło Pancerniaków". 19 marca 1941 r. został ponownie aresztowany przez NKWD i osadzony w wileńskim więzieniu. W drugim dniu wojny nie-

42