Gość „Konspektu"
Tadeusz Stanisław Gałkowski - (ur. 6 kwietnia 1936 r.) Prorektor ds. Nauki I Współpracy Międzynarodowej. Pracę doktorską na temat opieki psychologicznej nad dzieckiem głuchym obronił w 1969 r. na Wydziale Fllozoflczno-Historycznym UJ. W 1974 r. uzyskał habilitację na Wydziale Humanistycznym UMCS w Lublinie. W 1983 r. otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych. Za swą działalność naukową I dydaktyczną został wyróżniony dwukrotnie nagrodą Ministra Szkolnictwa Wyższego I Nauki, kilkakrotnie nagrodami rektorskimi.
Stanisław Skórka: Na początku chcielibyśmy dowiedzieć się, co sprawiło, że Pan Profesor zainteresował się pedagogiką specjalną, tak poważną i z pozoru niewdzięczną dziedziną naukową?
Tadeusz Gałkowski: Rozpoczynając w 1956 r. swoją karierę zawodową na stanowisku psycho-
Jest założycielem I przewodniczącym dwóch organizacji pozarządowych o charakterze ogólnokrajowym: Polskiego Komitetu Audiofonologii i Krajowego Towarzystwa Autyzmu. Pełni też funkcje redaktora naczelnego pism naukowych: „Audlofonologia" oraz „Dziecko Autystyczne". Opublikował wiele książek i rozpraw naukowych, m.in.: Dzieci specjalnej troski, Warszawa 1972; Rehabilitacja dzieci głuchych w wieku przedszkolnym, Warszawa 1973; Rozwijanie zdolności dziecka, Lublin 1977; Deeeioppement et eductlon des enfants sourds et malentendants, Paryż 1994; Dziecko autystyczne w środowisku rodzinnym I szkolnym, Warszawa 1995; Jak zrozumieć swoje dziecko: pierwsze sześć lat życia. Warszawa 2003. Tematyka prac badawczych prof. Gałkowskiego koncentruje się wokół psychologicznych uwarunkowań procesu rehabilitacji ze szczególnym uwzględnieniem rozległych zaburzeń rozwojowych oraz problematyki zaburzeń procesu porozumiewania się.
Konspekt nr 4/2006 (279