5332217839

Historia sportu

walczył z nią Puchar Polski i dwukrotnie mistrzostwo Polski (1927, 1928). Grał w Wiśle do 1929 r., został wtedy asystentem na UMK we Lwowie (posiadał tytuł naukowy doktora chemii) i występował wówczas w klubie Czarni Lwów. Do Krakowa powrócił w 1932 r., by ponownie występować w Wiśle do 1935 r. Po zakończeniu II wojny światowej uczestniczył w życiu sportowym jako trener i działacz społeczny (do 1964), następnie udzielał się w kole seniorów tego klubu.

Nieprzeciętny talent sportowy prezentował Mieczysław Balcer, który był piłkarzem Wisły w latach 1926-1935; rozegrał 133 mecze i zdobył 64 bramki. Z drużyną zdobył Puchar Polski i dwukrotnie mistrzostwo Polski. 10-krotnie reprezentował barwy Polski. Był także znakomitym lekkoatletą poznańskiego AZS. W 1931 r. w jednym dniu we Lwowie odbywały się mistrzostwa Polski w lekkiej atletyce i mecz krakowskiej Wisły. Po zdobyciu mistrzostwa Polski w dziesięcioboju rozegrał jeszcze w jej barwach mecz z Czarnymi zdobywając zwycięską bramkę. Uprawiał ponadto koszykówkę, siatkówkę, wioślarstwo i hokej na lodzie.

U boku Henryka Reymana i Mieczysława Balcera grał Władysław Kowalski, który w zespole wystąpił 222 razy i zdobył 217 bramek. 4-krotnie reprezentował barwy Polski strzelając 2 bramki, zdobył mistrzostwo Polski w 1927 i 1928 r.

Jednym z najwybitniejszych polskich piłkarzy okresu międzywojennego był olimpijczyk z 1936 r. Józef Kotlarczyk. Piłkę nożną zaczął uprawiać w 1922 r. w klubie sportowym Nadwi-ślan Kraków. Od 1927 r. był zawodnikiem Wisły i w barwach tego klubu występował nieprzerwanie do 1939 r. Byl dwukrotnym mistrzem Polski (1927,1928) i trzykrotnym wicemistrzem Polski (1930, 1931, 1936). Ponadto w latach 1929, 1933,1934 i 1938 w rozgrywkach ligowych zajął trzecie miejsca. W reprezentacji Polski rozegrał 35 meczów, kilkakrotnie pełnił funkcję kapitana drużyny narodowej.

Jego brat Jan Kotlarczyk, również wychowanek Nadwiślanu, był doskonałym piłkarzem Wi

sły od 1920 r. W jej barwach występował 421 razy, zdobywając Puchar Polski i mistrzostwo Polski w 1927 i 1928 r W barwach Polski rozegrał 25 meczów. Dla upamiętnienia ich wielkości piłkarskiej stadion klubu sportowego Nadwiślan został nazwany imieniem Braci Jana i Józefa Ko-tlarczyków.

Olimpijczykiem z 1936 r. i uczestnikiem mistrzostw świata w Strasburgu w 1938 r. był bramkarz Edward Madejski, który w reprezentacji Polski rozegrał 11 meczów. W finałach mistrzostw świata grał w przegranym przez Polskę meczu z Brazylią. Zarówno w reprezentacji, jak i w zespole klubowym, występował na pozycji bramkarza. Był piłkarzem wszechstronnie wyszkolonym technicznie o fenomenalnym refleksie i sprawności.

Podobnie jak Edward Madejski, olimpijczykiem z 1936 r. i uczestnikiem mistrzostw świata w Strasburgu byl reprezentant Cracovii Wił hełm Góra, który w barwach Polski rozegrał 16 spotkań.

Barwy narodowe reprezentowali też następujący zawodnicy Wisły Kraków: Józef Adamek, Karol Bajorek, Stanisław Czulak, Witold Gieras, Bolesław Habowski, Kazimierz Kaczor, Marian Kiliński, Walerian Kisieliński, Władysław Kowalski. Maksymilian Komin, Władysław Krupa, Antoni Łyko, Bronisław Makowski, Marian Markiewicz, Aleksander Pychowski, Emil Skrynko-wicz, Stefan Śliwa, Mieczysław Wiśniewski, Artur Woźniak.

W czasie okupacji niemieckiej piłkarze z białą gwiazdą na czerwonych koszulkach trzykrotnie zdobywali I miejsce w konspiracyjnych mistrzostwach Krakowa (1940,1941 i 1944). Po II wojnie światowej piłkarze nadal należeli do najlepszych zespołów w historii polskiego sportu. Kolejne tytuły mistrza Polski zdobyli w latach 1949 i 1950. Wisła była najlepszą drużyną również w 1951 r., jednak musiała się zadowolić tytułem mistrza ligi, gdyż decyzją ówczesnych władz sportowych mistrzem Polski zostawał zdobywca Pucharu Polski, a tym - w finale z Wisłą - był wtedy chorzowski Ruch. Kolejne tytuły

Konspekt nr 4/2006 (27)