5332217896

Studenckie Koła Naukowe

działających w krakowskich SOSW dla Niesły-szących przy ul. Grochowej i św. Stanisława, w SOSW dla Niewidomych i Słabowidzących przy ul. Tynieckiej oraz niesłyszących uczestników plenerów malarskich w Lanckoronie.

Wśród zaproszonych gości znaleźli się reprezentanci władz miasta, Akademii Pedagogicznej, Polskiego Związku Głuchych, dyrektorzy szkół i przyjaciele sztuki: m in. ks. Infułat Jerzy Bryła -duszpasterz artystów i głuchych, Henryk Bątkie-wicz - wiceprezydent Miasta Krakowa, Bogdan Dąsał - pełnomocnik Prezydenta Miasta Krakowa ds. Osób Niepełnosprawnych, prof. Janina Wyczesany - kierownik Katedry Pedagogiki Specjalnej AP, Andrzej Kopeć - Prezes Małopolskiego Oddziału PZG.

W jesienny nastrój refleksji i zadumy wprowadziło uczestników wernisażu śpiewano-miga-ne trio: Maria Krawczyk - absolwentka Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie, Sławek Berny -muzyk, Adam Stromidło - tłumacz języka miga-nego, wiceprezes Małopolskiego Oddziału PZG: „Przestań szukać nowych ścieżek, tam gdzie już zabrakło marzeń |... I/Pomyśl ile dni przed Tobą / [...] Otwórz [...] drzwi...”.

Malarka Kamila Berny, dzieląc się jesiennymi refleksjami z zebranymi gośćmi do otwarcia w sobie przestrzeni na niecodzienne postrzeganie świata, zachęcała: .Jesień to szczególny czas, czas kolorowy, wietrzny. To czas pajęczych nici, czas zadumy. Czas, w którym wrażliwość budzi się na nowo. Jesienią wyraźniej przyglądamy się życiu i śmierci. Drzewa. które jeszcze niedawno tryskały zieloną paletą barw z dnia na dzień zmieniają swe szaty na bardziej żółte, złote, czerwone... aż któregoś ranka wyglądając przez okno, dostrzegamy nowy krajobraz będący zapowiedzią kolejnej pory roku. Jednak nim to nastąpi mamy czas na rozkoszowanie się pięknem jesieni. A jakże wielką rozkosz daje nam sztuka, jak bardzo wzbogaca nasze tęskniące dusze.

Wystawa jest szczególna, gdyż gromadzi prace wielu artystów. Dzięki temu możemy podróżować po różnych przestrzeniach, bowiem każdy z artystów opowiada swoją historię. Każdy obraz ma swoją głębię i specyficzny klimat. Oglądamy polany porośnięte złotymi trawami, na których królują drzewa o przeróżnych kształtach. Jedne stoją mocno po to, by inne mogły pląsać w wężowych splotach. A i wszędzie obecne jest migoczące i wibrujące światło. 1 w pewnym momencie zastanawiamy się, czy Ziemia jest odbiciem Nieba, czy to Niebo ze zdziwieniem odbiło Ziemię?

Konspekt nr 4/2006 (27)