544443558

a w skład Sekretariatu Biura weszło 20 przedstawicieli krajów europejskich (z Polski prof. Jan Markiewicz, który przekazał później funkcję sekretarza prof. Leonowi Cholewie, jako kierownikowi Kliniki Toksykologii AM w Krakowie).

Krakowski Ośrodek Toksykologiczny powstał w 1966 roku dzięki inicjatywie Komisji Nauk Medycznych PAN, w której gorącym orędownikiem jego powstania był prof. Jan Markiewicz (dyrektor Instytutu Ekspertyz Sądowych) i to m.in. dzięki jego działalności władze Akademii Medycznej w Krakowie zdecydowały się powołać w ramach kierowanej przez prof. L. Cholewę Katedry Medycyny Pracy - Oddział Ostrych Zatruć i Reanimacji. Pierwszym jego ordynatorem został doc. Jan Cetnarowicz

-    dzięki ogromnemu zaangażowaniu w stosunkowo krótkim okresie czasu zdobył on odpowiedni lokal i rozpoczął jego właściwe wyposażenie. Planując powstanie oddziału, jego założyciele brali oczywiście pod uwagę wsparcie tak bardzo potrzebnej placówki pracowniami laboratoryjnymi Instytutu Ekspertyz Sądowych, zdając sobie sprawę z faktu, że diagnoza chemiczno-toksykologiczna odgrywać będzie bardzo istotną rolę w ratowaniu i leczeniu osób zatrutych. Prof. L. Cholewa zawarł też od razu odpowiednie porozumienie z Instytutem Ekspertyz Sądowych, które precyzowało wzajemne świadczenia i uprawnienia. Instytut Ekspertyz Sądowych, a zwłaszcza jego Zakład Chemiczno-Toksykologiczny, widział w tej współpracy rozwój doświadczalno--naukowej bazy, niezbędnej do diagnostyki zatruć przy pomocy nowoczesnych metod laboratoryjnych. Dysponował przy tym doświadczoną kadrą, która mogła podjąć współpracę z lekarzami oddziału, a później Kliniki Toksykologii. Prof. Cholewa ustawił pracę placówki od razu na możliwie szerokim froncie - przede wszystkim chodziło o szybkie wyszkolenie specjalistów lekarzy, którzy opanowaliby sztukę właściwego postępowania z osobami zatrutymi. Oddział przystąpił bezzwłocznie do organizowania banku danych o środkach chemicznych znajdujących się w obiegu, jako podstawy do udzielania informacji telefonicznych w przypadkach ostrych zatruć. Niebawem podjęto także badania epidemiologiczne dotyczące częstości występowania ostrych zatruć w Krakowie. Od początku postulował on też uruchomienie własnego laboratorium toksykologicznego, zdając sobie sprawę z konieczności utrzymania zarówno całodobowej gotowości analitycznej, jak i stałych bezpośrednich kontaktów chemika analityka z lekarzem toksykologiem. Instytut Ekspertyz Sądowych popierał czynnie tę koncepcję, pomagając klinice w planowaniu i uruchomieniu laboratorium, a także szkoleniu jego obsady. Pracownicy Instytutu włączyli się także bezpośrednio w system całodobowego dyżuru laboratoryjnego, który - jak słusznie przewidywano

-    okazał się niezbędny. Stopniowe usamodzielnianie się laboratorium kliniki było możliwe dzięki intensywnej działalności dr. Andrzeja Starka, polegającej na zdobywaniu aparatury oraz opracowywaniu metod analizy toksykologicznej, będącej integralną częścią postępowania diagnostycznego i leczniczego. Doskonałą „akademią toksykologii klinicznej” były wspólne dyżury, gdzie lekarze i analitycy stale na bieżąco brali udział w konsylium, dzięki czemu można było bardzo szybko podejmować właściwe decyzje diagnostyczne oraz lecznicze. Atmosferę pierwszych lat działalności kliniki doskonale obrazuje opinia prof J. Markiewicza, wygłoszona w ramach obchodzonego jubileuszu XX-lecia działania kliniki w 1986 roku: „Powstanie, działanie i stały rozwój Krakowskiej Kliniki Toksykologii jest przykładem prawidłowego, zespołowego działania ludzi dobrej woli, którzy umieli na pierwszym miejscu postawić interes społeczny. Powstanie Kliniki przed 20 laty było realizacją pilnego zamówienia społecznego.