5484453689

198

KRONIKA NAUKOWA, SPRAWOZDANIA

dyrektor Zakładu Teorii i Dziejów Dziennikarstwa tego Wydziału. Od 1972 r. do czasu przejścia na emeryturę (w 1975 r.) wykładał historię prasy na Wydziale Dziennikarstwa.

Jego dorobek naukowy nie był zbyt obszerny — około 50 artykułów (także w czasopismach zagranicznych) dotyczących dziejów dziennikarstwa, metodologii badań historyczno-praso-wych, kształcenia dziennikarzy. Autor książki o początkach czeskiego i słowackiego dziennikarstwa do lat trzydziestych XIX w. („Poćatky ćes-keho a slovenskóho novinafstvi”, Pra-ha 1955). Konkretne Jego dokonania organizacyjne powodują, że w świadomości czechosłowackiego środowiska jest traktowany jako twórca nowoczesnego, socjalistycznego praso-znawstwa czechosłowackiego. Wiele uwagi i energii poświęcił popularyzacji tej dyscypliny w krajach socjalistycznych d na całym świecie (wygłaszał wykłady na uniwersytecie w Moskwie, Lipsku, Warszawie, Lubla-nie i in.). Był jednym z pierwszych członków z krajów socjalistycznych międzynarodowej organizacji praso-znawców — AIERI/IAMCR. Organizację tę wykorzystywał stale do promowania dorobku prasoznawstwa socjalistycznego. Ułatwiał innym badaczom z krajów socjalistycznych kontakt z tą organizacją.

Szereg prac opublikował w różnych latach na łamach polskich czasopism prasoznawczych lub innych wydawnictw; należą do nich m. in.:

—    Zagadnienia metodologii badań nad historią prasy — Kwartalnik Prasoznawczy, 1957 nr 1 s. 84—96;

—    Międzynarodowa współpraca w zakresie badań prasoznawczych (omówienie referatu wygłoszonego na II Międzynarodowym Sympozjum Pra

soznawczym, 1964) — Biuletyn ZG RSW „Prasa”,    1964 nr 73 (wyd.

specj.);

—    (Informacja na temat badań hi-storyczno-prasowych prowadzonych pod a«uspicjami AIERI w Czechosłowacji) — w: Historia prasy polskiej a kształtowanie się kultury narodowej. Pracownia Historii Czasopiśmiennictwa Polskiego XIX i XX w. PAN, Ośrodek Badań Prasoznawczych RSW „Prasa”, Warszawa 1968 t. II s. 123—129;

—    Środki masowego przekazu a poznanie — Zeszyty Prasoznawcze, 1968 nr 3 s. 32—42;

—    Zagadnienie metodologii badań nad historią prasy — w: Metody i techniki badawcze w prasoznawstwie. Tom III s. 52—59. Warszawa 1971, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego.

Mimo nie najlepszego zdrowia, stałego braku czasu, który poświęcał dydaktycznej działalności, wiecznej dłubaninie w bibliotekach i archiwach, dla gościa z Polski zawsze znalazł czas, by urządzić mu maleńką prohazkou na urokliwą Małą Stranę i tam znaleźć miłą kafejkę, winiarnię czy wyszukaną restaurację. I tu — zazwyczaj przy pilznerze — rozpoczynały się wspominki od najdawniejszych czasów, o tym czego brak czasu nie pozwolił mu dokończyć, a co naprawdę chciałby jeszcze zrobić.

I te spotkania z Profesorem były najciekawsze. Ale niestety — już przynajmniej od 7 lat — było to niemożliwe. Najczęściej Profesor bywał sam. We własnym, skromnym mieszkaniu.

Sylwester Dziki