5487407355

dware'u adaptera, lecz w postaci podprogramów systemu operacyjnego centralnego komputera* Jest to istotna modyfikacja software 'u maszyny*

Dążąc do osiągnięcia możliwie wiernego, szybkiego i taniego przenoszenia informacji cyfrowej przez sieć teletransmisyjną, opracowano szereg jednostek cyfrowych sterujących siecią teletransmisji o różnych /od stosunkowo prostych do bardzo złożonych/ właściwościach funkcjonalnych. Najprostsze typy modemów zapewniają asynchroniczną transmisję z dowolnych urządzeń typu telegraficznego, z półautomatycznym lub automatycznym inicjowaniem transmisji. Najbardziej- zaś rozbudowane funkcjonalnie koncentrator danych, np. urządzenie typu IBM 1006 Terminal Interchange, IBM 2905 Remote Multiplexor, Jednostki IBM 2702-3, Varian Data 520, Data Oon-centrator umożliwiają:

-    dołączenie do nich od kilkunastu do dwustu kilkudziesięciu urządzeń końcowych o różnych szybkościach i różnych kodach;

-    tworzenie sieci zawierających hierarchiczne lub szeregowe układy, których węzłami są jednostki właśnie tego typu lub inne;

-    optymalizację zajętości linii telekomunikacyjnych, zwłaszcza przez możliwość zamiany wolnej transmisji asynchronicznej na szybką synchroniczną.

W tym celu urządzenia te muszą być zdolne m.in. do:

-    wywoływania podległych im końcówek lub jednostek sterujących grupą końcówek i inicjowanie transmisji;

-    reagowanie na wywołanie przez jednostkę wyższą w hierarchii sieci;

-    sterowania transmisją z urządzeń wolnych;

-    tłumaczenia z kodu na kod w zakresie zarówno znaków informacyjnych,jak i sterujących;

-    buforowania we własnej pamięci treści transmisji z do innego urządzenia, co może się wiązać ze złożonymi procesami przydzielania wolnych obszarów pamięci i obsługi kolejnych zgłoszeń;

-    przygotowanie bloku znaków do transmisji; np. opatrzenie bloku nagłówkiem z numerem własnym i numerem końcówki;

-    sterowanie transmisją synchroniczną, wymagającą m.in. cyklicznego nadawania znaków synchronizujących, badania /"podłużnego"/ parzystości, reagowania na sygnalizację błędu transmisji /np. przez powtórzenie bloku/, realizacji złożonych sekwencji inicjowania i kończenia transmisji itd*

Istniejące jednostki realizujące tak złożone algorytmy działań, były projektowane i konstruowane w oparciu o metody, podzespoły i technologie znane z projektowania i produkcji elektronicznych maszyn cyfrowych* Często bowiem były one i są wytwarzane w instytucjach, zajmujących się przede wszystkim produkcją tych właśnie maszyn. Stosowano więc typowe dla maszyn cyfrowych moduły pamięci rdzeniowej, układy podstawowe /tranzystorowe a następnie scalone/, metody konstrukcji cyfrowych układów sterowania itd. Niemniej jednak, nawet w przypadku omówionych wyżej cyfrowych urządzeń wykonujących znaczną* liczbę złożonych czynności całkowicie automatycznie, zachowane zostały cechy, różniące zdecydowanie te urządzenia od maszyn cyfrowych /komputerów/. Dają się one ująć w następujący sposób* 1. Opisane wyżej urządzenia, Bterujące transmisją danych cyfrowych nie są maszynami z pamiętanym programem /stored—program computers/* Algorytmy Ich działania nie są wyrażane w języku wewnętrznym urządzenia, są — niezależnie od stopnia złożoności - "zaszyte na sztywno" /hard-wired/ w konstrukcji układu sterowania i jakakolwiek ich zmiana wymaga modyfikacji konstrukcji tego układu.

2# Urządzenia te są - jak wspomniano wyżej - urządzeniami biernymi w sensie "merytorycznego" przetwarzania danych przez system cyfrowy#

Oczywiście, minikomputer wyposażony w odpowiedni zestaw programów może wykonać wszystkie czynności, jakie wykonuje nieprogramowane cyfrowe urządzenie sterujące i może być stosowany zamiast tego urządzenia, jeśli

19