5399619382

WIESŁAW WERESZCZYŃSKI

Reinharda II był Piotr dzierżący majątek w okolicy Żagania (1342)¹⁹, to w innych przypadkach brakuje takich elementów identyfikujących, jak dziedziczenie majątków i ewentualnie imion, wspólne interesy, występowanie obok siebie w sprawach i transakcjach rodzinnych, miejsce stałego pobytu. Trzeba więc kierować się wyłącznie wskazówkami pomocniczymi, a te nie prowadzą do niepodważalnych wniosków. Ta sama przyczyna sprawiała, iż tylko część osób należących do tego pokolenia zgrupowaliśmy w rodzeństwa, a mianowicie Reinczke starszego, Ulryka starszego i Piotra, żyjących w księstwach świdnicko-jaworskim i ziębickim, oraz Albrechta, Wolframa i Katarzynę w ziemi kłodzkiej. Nie zostali dotychczas przyporządkowani Fryderyk żyjący w Kłodzkiem (prawdopodobnie krewny Albrechta, Wolframa i Katarzyny)²⁰, Jenchin²¹, Gunter²² i Herman²³, a ponadto Piotr przebywający w Nyskiem z siostrą wydaną za Mikołaja Wendla (potem za Hempla ze Szklarni) i synem Henrykiem²⁴.

Nowo ujawnione źródła przynoszą szereg nowych problemów genealogicznych, jak np. istnienie Reinczke, syna Reinczke starszego, dotąd tylko hipotetycznie przeze mnie zakładane²⁵, możliwość sprawowania urzędów marszałka i sędziego dworskiego przez dwie różne osoby o tym samym imieniu, co w zasadzie przeczyłoby dotychczasowym ustaleniom wszystkich badaczy²⁶ oraz występowanie kilku osób wcześniej nie notowanych, np. Hansa Schoffa, mieszczanina świdnickiego (z żoną Ilzą)²⁷, joannity Ulryka, komtura w Galew (oprócz znanego już joannity Mikołaja w Strzegomiu i Dzierżoniowie) itd.²⁸

Ogólnie rzecz biorąc, pozwalają one jednak na uściślenie czasu występowania niektórych osób z trzeciego pokolenia i uprawdopodobnienie ich więzi rodzinnych. Dostarczają też cennych danych o kilku osobach z rodzin Ulryka starszego i Reinczke starszego, jak choćby o Ulryku zwanym Pfaffe, któremu w cz. II opracowania poświęciłem obszerniejszy fragment²⁹, czy o Henryku, synu Reinczke starszego³⁰,

¹⁹    RS nr 6802. Tam widoczny jest być może dalszy potomek Reinharda II - Reincz Schoff (1381). Archiwum Państwowe we Wrocławiu (dalej cyt.: APWr), Repertorium (dalej cyt.: Rep.) 116, nr 131a.

²⁰    Był on, przypomnijmy, szwagrem rezydującego tam Hansa von Maltitza. Należy przypuszczać, że ożenił się z panną z tej rodziny (może z Elżbietą), względnie z siostrą samego Hansa von Maltitza.

²¹    Widać go 11II 1348 r. w dokumencie ks. Bolka II w sprawie zamku w Jaworniku (obok Ulryka Schoffa, ale nie zaznaczono pokrewieństwa), 19 V 1354 r. w Jeleniej Górze w dokumencie tegoż władcy dotyczącym sprzedaży Zygfrydowi von Reussendorfowi i jego synom zamku Gryf (obok Ulryka, bez zaznaczonego pokrewieństwa) i dopiero 13 XII 1391 r. (jeśli to ta sama osoba). Regesty Śląskie, red. W. Korta, 1.1 - V, Wrocław 1975-1992. (dalej cyt.: RśL), 1.1, nr 702, t. II, nr 1039; APWr., Dokumenty majątku Schaffgotschów (dalej cyt.: APWr.), Fach XVIII, nr 2 (dokument ten dotyczył Gryfa, a nie Gryfowa, jak podaje Katalog dokumentów i wielu autorów); Landbuch, t. II, nr 996.

²²    Występował w ks. ziębickim w latach 1349-1354. E. Kobzdaj, Recenzja Regestów śląskich, Ar-cheion 80/1984 (aneks); Rśl., t. II, nr 1071. Takie imię nosił później jeden z synów Reinczke, potomka Ulryka starszego.

²³    Landbuch, t. II, nr 43.

²⁴    Zob. Proces, cz. II, s. 66.

²⁵    Jest to, moim zdaniem, występujący we wpisach do Landbucha „Reintsch junior” odróżniany od „Reintscha seniora”. Zob. Landbuch, t. I, nr 6, 11, 14, 23, 28 104, 106, 117, 134, 137, 139, 143, 146, 148, 200, 246. W okresie 18 X 1365 - 25 XI1371 występują o tym imieniu: Reintsch junior (der jungę), herr Reintsch der jungę (!), Reintsch senior (herr, miles).

²⁶    Przesłanką na rzecz rozróżnienia tych osób jest występowania Reinczke marszałka i Reinczke sędziego w tym samym czasie, choć nigdy jednocześnie. Por. Landbuch, 1.1, nr 5-6, 32-34, 37,40, 42-43, 67, 148, 165, 168, 170, 172-173, 177, 185, 186, A4 oraz 55, 57, 60, 64, 69, 74, 101, 174, 176, 195-197, 207, 231, 243, 330, 344, 396, 407, 413, 498, 647.

²⁷    Landbuch, 1.1, nr 1095.

²⁸    Ulryk: tamże, 1.1, nr 69 i 726 (miejscowość nie zidentyfikowana), Mikołaj: tamże, t. II, nr 663, 1283.

²⁹    Proces, cz. II, s. 70n.

³⁰    Zob. niżej przyp. 54.

14