5487407833

W 1925r. moc Elektrowni Lwów wzrosła do 19 MW, a w 1938r. do ok. 26 MW. W 1939r. został uruchomiony kolejny turbozespół o mocy 20 MW i łączna moc elektrowni wyniosła ok. 50 MW.

Dla porównania podają, że w 1938r. największą w Polsce była Elektrownia Łaziska o mocy 86 MW i produkcji energii elektrycznej ok. 400 GWh.

Elektrownia Lwów wchodziła w skład Miejskich Zakładów Elektrycznych. W 1932 r. powstał Zakład Elektryczny Okręgu Lwowskiego (ZEOL).

W 1937r. Zakład ten obsługiwał ok. 6000 odbiorców miasta Lwowa i ok. 70 tys. odbiorców zasilanych z sieci

0    napięciach 30 kV , 6 kV i niskim na terenie 37 miejscowości okręgu lwowskiego. Budowniczym i pierwszym dyrektorem Elektrowni Lwów był inż. Marian Dziewoński. Jego następcą od 1925r. był inż. Stanisław Kozłowski, który zginął tragicznie w 1939r. przy rozruchu Elektrowni Lwów po zniszczeniach wojennych. Noty biograficzne obu zasłużonych energetyków są zawarte w załączniku nr 1.

Pracownikami Elektrowni Lwów i ZEOL przed 1939r., a głównie w latach 1940-1945 byli również inni Lwowiacy, których noty biograficzne są w załączniku nr 1. Należeli do nich: Bolesław Bartoszek, Adam Bratro, Mieczysław Kędzierski, Bronisław Lis, Witold Około - Kułak, Stanisław Rosiński, Seweryn Seligman, Zbigniew Skopec, Franciszek Szymik, Henryk Wiśniewski, Zdzisław Wojtaszek i inni. Byli to wówczas w większości młodzi ludzie, którzy właśnie w tej elektrowni zdobywali swoje pierwsze doświadczenia zawodowe.

Wymienieni wyżej energetycy to zaledwie część dużej grupy inżynierów, techników i pracowników fizycznych ZEOL,

którzy po 1939r. wyjechali przymusowo ze Lwowa i podjęli pracę

/

na Śląsku i w innych rejonach kraju.

Rozwój Elektrowni Lwów po 1945r., jej aktualna moc

1    parametry techniczne nie są mi bliżej znane. Jest oczywistym, że

17

ENERGETYCY LWOWIACY NA ŚLĄSKU