5399619730

H

He

li

Be

Układ okresowy pierwiastków

3T

gC

80*

sF*

Se

iNa 3 3?Rb

•Mg

•A! j,Ga

3

nP

ieS 34'Se

1 Cl Br

10 Ar 3

jCa

■Sc

Tl

£

3

Mn

;jje

^Co

3

^Cu

32Ge

33AS

sSr

*Y

3

Nb

Ulo

Tc

4«Ru

4,Rh

IgPd

tsCd

Jn

soSn

Sb

JFe

y

54'jte

55Cs

Ba

^Hf

. Ta

4W

Re

-Ibs

3r

rjpt

;,AU

3g

5>b

3

3

3?n

a/Fr

Ra

■wRf

3b

S^g

Bh

Ihs

,Mt

, inUun

iijUub

„4Uuq

, lfUuh

, ISUuo

La

^Ce

3

Nd

J,Pm

Sm

5=u

Gd

eJb

Ho

3

Jrm

Yb

'„LU

89AC

aoTh

Tpa

U

93NP

^Pu

95AITI

Cm

^Bk

S

99ES

in.Fm

inMd

No

iolr

Rys. 2.5 Układ okresowy pierwiastków

Uporządkowana ze względu na liczbę atomową i strukturę powłoki elektronowej tablica pierwiastków to układ okresowy (Rys. 2.5). W miarę jak śledzimy tablice układu okresowego od lewej do prawej i z góry do dołu wzrastają liczby atomowe pierwiastków chemicznych, a poszczególne kolumny zawierają pierwiastki zapełniające stopniowo powłoki elektronowe. W pierwszym wierszu mamy tylko dwa pierwiastki wodór i hel. Ponieważ pierwsza powłoka może zawierać tylko dwa elektrony, wodór rozpoczynający budowę tej powłoki znajduje się w pierwszej kolumnie tablicy a hel z całkowicie zapełnioną powłoką zajmuje miejsce w ósmej kolumnie. Drugi wiersz rozpoczyna się od atomu litu, który ma całkowicie zapełnioną pierwszą powłokę i rozpoczyna budowę drugiej powłoki, a w ósmej kolumnie znajduje się atom neonu, który podobnie jak hel jest gazem szlachetnym z tym, że hel ma całkowicie zapełnioną pierwszą powłokę a neon pierwszą i drugą. Kolejne wiersze zawierają cięższe atomy zapełniające kolejne powłoki elektronowe.

Należy zauważyć, że poszczególne miejsca w układzie okresowym są przeznaczone dla kolejnych pierwiastków charakteryzujących się określoną liczbą atomową, a układ okresowy nie odróżnia poszczególnych izotopów pierwiastka o różnych liczbach masowych.

2.5. Absorpcja i emisja fotonu, promieniowanie atomów.

Pozostaje do omówienia sprawa jonizacji atomów, co umożliwia emisję promieniowania. Jednym ze sposobów jonizacji jest bombardowanie atomów elektronami o dostatecznej energii. Schematycznie proces jonizacji atomu A przy pomocy elektronu możemy zapisać jako: A+ e => A + e + e . W wyniku zderzenia szybkiego elektronu e z neutralnym atomem A, uzyskujemy zjonizowany atom A , oraz wolniejszy z powodu straty energii w zderzeniu elektron e . Pojawia się też, wybity z atomu A, elektron e . W atomie A jest luka w powłoce z której został wybity elektron, co oznacza że elektron z wyższej powłoki może przeskoczyć zapełniając lukę, taka zmiana stanu energetycznego elektronu wiąże się z emisją promieniowania elektromagnetycznego, fotonu o energii Ef, równej różnicy energii wiązania na poszczególnych powłokach:

E_f = hv = AE = E_n —E_k

Długość fali takiego fotonu jest określona równaniem: