604495058

Edukacja wczesnoszkolna. Dzieci za specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Poradnik dla nauczycieli. Teresa Czupajlo, Maria Dudek

4. Zasada kompensacji zaburzeń: łączenia ćwiczeń funkcji zaburzonych z ćwiczeniami funkcji nieza-burzonych w celu tworzenia właściwych mechanizmów kompensacyjnych (należy pamiętać, by w terapii funkcje sprawniejsze pełniły rolę kompensacyjną, wspierając czynności funkcji zaburzonych, zadaniem nauczyciela-terapeuty jest prowadzenie ćwiczeń korekcyjno-kompensacyjnych niwelujących skutki mikrodeficytów oraz usprawniających procesy integracji psychomotorycznej i ułatwiających pokonywanie trudności).

5. Zasada systematyczności (zajęcia powinny odbywać się często i systematycznie, ponieważ systematyczne i częste prowadzenie tych zajęć wpływa pozytywnie na opanowanie i utrwalanie nowych wiadomości. Dzieci z zaburzeniami fragmentarycznymi: wzrok, słuch oraz ruch mają problemy z zapamiętywaniem i wymagają systematycznego i ciągłego utrwalania wiadomości).¹

6. Zasada ciągłości oddziaływania psychoterapeutycznego (należy pamiętać, że wszelkie oddziaływania dydaktyczne powinny być połączone z oddziaływaniem psychoterapeutycznym, pomiędzy nauczycielem a dzieckiem powinna zawiązać się więź polegająca na wzajemnej akceptacji, nauczyciel -terapeuta powinien być życzliwy, empatyczny, szczery tolerancyjny i konsekwentny, zajęcia powinny być planowane tak, by zawsze uwzględniały potrzeby i możliwości dziecka gdyż działania psychoterapeutyczne pełnią rolę profilaktyczną i chronią dziecko przed następstwem ewentualnych niepowodzeń szkolnych).

Natomiast Barbara Zakrzewska jako najważniejsze zasady terapii pedagogicznej wymienia pięć

zasad, w których zostały uwzględnione cechy osobowościowe nauczyciela-terapeuty:

1. Zasada indywidualizacji programu reedukacji terapeutycznej (należy pamiętać o elastycznym i nieschematycznym działaniu oraz dopasowaniu ramowego planu działania do indywidualnych możliwości i potrzeb dziecka).

2. Zasada atmosfery życzliwości i serdeczności (zawsze należy pamiętać o stworzeniu takiej atmosfery, która umożliwi odreagowanie oraz zdobycie zaufania dziecka do nauczyciela-terapeuty, i przekonanie dziecka o celowości działania terapeutycznego. Zaufanie i uświadomienie problemu wraz z równoczesnym zapewnieniem pomocy zachęca dziecko i mobilizuje go do pracy).

3. Zasada współdziałania z domem i szkoła, współpraca nauczyciela ze środowiskiem (należy włączyć do współpracy dom i szkołę, chodzi bowiem o zmianę stosunku rodziców i pozostałych nauczycieli do dziecka, o akceptację dziecka, udzielanie rodzicom wskazówek w postępowaniu z dzieckiem).

1. Czajkowska, K. Herda, Zajęcia korekcyjno - kompensacyjne w szkole, Warszawa 1998, s. 70-79.