628033587

68 TERESA LISICKA

słownik pisarzy świata” (WP 1968), „Słownik współczesnych pisarzy polskich” (PWN IBL PAN 1963), „Mały słownik pisarzy narodów europejskich ZSRR”, „Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego” (Muz. Hist. Pol. Ruchu Robotn. 1967) itp.

Tuż obok słowników biograficznych mają miejsce wydawnictwa typu „who is who” polskie i zagraniczne. Z polskich należy się zaopatrzyć w informator „Kto, kiedy, dlaczego” (Iskry). Z zagranicznych powinno się znaleźć przynajmniej jedno i takim godnym polecenia jest „The intemational Who’s who” (Europa Publications Ltd, London). Wydawnictwa tego typu zachowują swoją aktualność przez kilka lat i nie ma potrzeby przed upływem 7—8 lat starać się o nowy aktualny rocznik.

Co do wydawnictw szczegółowych biograficznych, kierownik działu dokumentacji prasowej powinien we własnym zakresie dołożyć starań, aby zdobyć słownik biograficzny swojego regionu — o ile taki się ukazał (np. „Słownik biograficzny Warmii, Mazur i Powiśla” T. Orackiego — Warszawa 1963, „Wielkopolanie XIX w.” — Poznań 1966) lub jakieś wydawnictwa zbliżone, jak np. „Trzynaście portretów śląskich” W. Szewczyka. W wypadku braku odpowiedniego wydawnictwa, dobrze jest wejść w porozumienie z regionalnymi towarzystwami naukowymi, aby się zorientować, jakimi one dysponują materiałami w tym względzie.

Dział biograficzny powinien obejmować nie tylko słowniki biograficzne, lecz również bibliografie osobowe i monografie poświęcone wybitnym osobistościom, działaczom politycznym i społecznym — ze szczególnym uwzględnieniem ludzi związanych z regionem. Ze względu jednak na to, że nie zawsze są one do nabycia, w księgozbiorze podręcznym powinny być oprócz słowników biograficznych bibliografie osobowe, podające w jakim i gdzie osiągalnym opracowaniu znaleźć można szersze dane biograficzne konkretnej osoby. (Wybór podstawowych wydawnictw biograficznych krajowych i zagranicznych — patrz aneks 2.)

Wydawnictwa statystyczne. Należałoby przyjąć zasadę gromadzenia ogólnopolskich roczników statystycznych GUS — które mogą stanowić materiał porównawczy dla danych statystycznych własnego regionu. Jeżeli chodzi o roczniki statystyczne regionalne, to poza rocznikami obsługiwanego przez własną prasę regionu wystarczające będzie gromadzenie roczników tylko tych regionów, które umożliwiają porównanie jakiejś zasadniczej cechy przemysłu, rolnictwa czy kultury. W ośrodkach bogatych w tytuły prasowe lub szczególnie rozwiniętych przemysłowo wskazane jest gromadzenie roczników statystyki międzynarodowej (GUS) oraz międzynarodowych roczników statystycznych wydawanych przez ONZ i UNESCO. Dla ułatwienia doboru dodać należy, że roczniki wydawane przez ONZ dają obszerny przegląd zagadnień społeczno-gospodarczych, zaś rocznik UNESCO ujmuje szeroko pojęte sprawy kultury. Również do tej grupy wydawnictw należy zaliczyć almanachy w rodzaju „The American Almanac — The U.S. Book of Fact — Statistics and Information”. I tu znów uwaga praktyczna — wydawnictwa te w odniesie-