12 Bluetooth. Praktyczne programowanie
RFCOMM (ang. Radio Freąuency Communication) stanowi zbór protokołów transportowych, umiejscowionych powyżej protokołu kontroli połączenia logicznego i adaptacji L2CAP (patrz rys. 1.5). Bardzo często protokół RFCOMM jest określany mianem emulatora standardowego portu szeregowego RS 232C [6,7]. Opisany poniżej profil wirtualnego portu szeregowego SPP bazuje na RFCOMM. Połączeniowy, strumieniowy protokół komunikacyjny RFCOMM zapewnia użytkownikowi prosty i niezawodny dostęp do strumienia danych przeznaczonych zarówno do wysłania jak i odbioru. Jest on stosowany bezpośrednio przez wiele profili związanych z telefonią, jako nośnik komend AT, a także jako warstwa transportowa dla usług wymiany danych w postaci obiektów OBEX (ang. Object Exchange) (patrz rys. 1.6). Wiele współczesnych aplikacji Bluetooth używa RFCOMM ze względu na jego szerokie wsparcie techniczne w postaci publicznego API dostępnego w większości systemów operacyjnych. Warto też zdawać sobie sprawę z faktu, iż aplikacje używające standardowego portu szeregowego mogą być szybko zaadoptowane na potrzeby RFCOMM. Maksymalna liczba jednocześnie dostępnych połączeń wynosi 60.
Protokół telefoniczny lub sterowania telefonem TCS - BIN (ang. Telephony Control Specification—Binary) jest protokołem czasu rzeczywistego, używanym w profilach zorientowanych na rozmowy. Zarządza również ustanawianiem i rozłączeniem połączenia głosowego. TCS umożliwia realizację połączeń dwupunktowych (jeżeli znany jest adres docelowy urządzenia) z wykorzystaniem ACL oraz wielopunktowych z wykorzystaniem SCO.
Protokół wyszukiwania usług SDP (ang. Service Discovery Protocol) używany do lokalizowania w ramach podsieci dostępnych usług. Implementuje on procedury, dzięki którym urządzenie podrzędne (klient SDP) może uzyskać informację na temat usług udostępnianych przez urządzenia nadrzędne (serwery SDP). Serwer SDP udostępnia informacje na temat usług w postaci rekordów opisujących parametry jednej usługi.
W zależności od konstrukcji systemu, warstwa pośrednicząca może być uzupełniona o inne elementy opisujące mechanizmy współpracy z takimi protokołami jak IrDA czy WAP. Protokoły te wykorzystywane są w konkretnych aplikacjach opisanych w ramach profili [6].
Dokumentacja standardu Bluetooth opracowana przez Special Interest Group [6] nie zawiera specyfikacji konkretnego API (interfejsu programistycznego)