6700450050

7.    edukacja, komunikowanie i doradztwo w rozwoju lokalnym oraz regionalnym,

8.    rozwój logistyki i agrologistyki,

9.    turystyka, agroturystyka i rekreacja jako szansa rozwojowa obszarów wiejskich. Reasumując, można zauważyć następujące kierunki zmian, czy też rozwoju zainteresowań w przeszłości, a także przewidywać wyzwania przyszłości w następującej sekwencji:

•    rolnictwo,

•    ekonomika rolnictwa,

•    ekonomika przedsiębiorstw rolniczych, organizacja pracy, ekonomika produkcji i technologii,

•    rozwój otoczenia przedsiębiorstw rolniczych i przetwórczych,

•    rozwój obszarów wiejskich, polityka rolna i wiejska, krajowa oraz

międzynarodowa,

•    powiązania rolnictwa z gospodarką krajową i światową,

•    rolnictwo - producent surowców żywnościowych i energetycznych,

•    finanse, logistyka, turystyka i rekreacja,

•    wkomponowanie rolnictwa w „gospodarkę opartą na wiedzy",

•    możliwości samofinansowania rozwoju rolnictwa,

•    odpowiedzi na potrzeby otoczenia społecznego, a zwłaszcza w realizacji zasady „rolnictwo jest kustoszem przyrody”.

WNIOSKI

1.    Od początków istnienia rolnictwa w jego rozwoju pojawiły się wątki o charakterze ekonomicznym, choć odbywało się to w sposób nic uświadomiony, rutynowy. Można jednak sądzić, że ekonomizacja postępowania ludzi wynikała zarówno z istnienia sytuacji przymusowych (np. dla przetrwania osób lub grup), jak i nęcących (lepszy podział pracy, zmiana organizacji wykorzystania pól czy pastwisk skutkowało „nagrodą" w postaci wyższych zbiorów płodów, czy produkcją zwierzęcą).

2.    Ekonomika rolnictwa i nauki ekonomiczno-rolnicze znacznie rozszerzyły zakres zainteresowań oraz badań. Poza badaniami dotyczącymi rolnictwa i gospodarstw, podejmowane są zagadnienia z otoczenia rolnictwa, przemysłu rolno-spożywczego, instytucji obsługi rolnictwa i ludności wiejskiej, obszarów wiejskich, polityki rolnej, energetyki odnawialnej, czy nawet turystyki i rekreacji oraz agrologistyki.

3. Analizując literaturę z zakresu nauk ekonomiczno-rolniczych można stwierdzić, że coraz mniejszy jej odsetek stanowi ta, która dotyczy gospodarowania na poziomie mikro, przedsiębiorstw, natomiast zwiększa się na poziomic makroekonomicznym. Można zaryzykować nawet twierdzenie, że nauki ekonomiczno-rolnicze zbyt mało wspierają przedsiębiorców i doradców rolnych oraz z obszarów pokrewnych. Zbyt często badania bazują na jednorodnym materiale, to jest rachunkowości FADN, która jest źródłem bardzo obfitym i doskonałym, lecz nie do realizacji wszystkich tematów. Na ogól obserwuje się ucieczkę od badań wymagających własnego zbierania danych źródłowych.

3.    W ujęciu globalnym nauki ekonomiczno-rolnicze coraz bardziej zbliżają się w swoim podejściu do ekonomii ogólnej, coraz szerzej korzystają z jej metodyki, narzędzi badawczych, aparatury pojęciowej. Można wręcz stwierdzić, że specyfika nauk ekonomiczno-rolniczych powoli zanika. Coraz bardziej rozwijana jest metodyka badawcza, szczególnie związana z zastosowaniem metod ckonometrycznych, modelowych, prognostycznych.

4.    Przedstawiciele nauk ekonomiczno--rolniczych są obecnie chyba jedyną grupą ekonomistów, która podkreśla specyfikę rolnictwa, dostrzega jego znaczenie jako szersze aniżeli mierzone udziałem w Produkcie Krajowym Brutto i zatrudnieniu. Rolnictwo jest bowiem nie tylko producentem żywności, ale także „buforem” w sytuacjach kryzysowych, dostarczycielem wielu dóbr i walorów przyrodniczych oraz społecznych, jak również źródłem surowców dla jednej z najsilniejszych branż, wręcz wizytówki polskiej gospodarki, jaką jest przemysł spożywczy.

życia Uczelni

Władze Wydziału Rolniczo-Ekonomicznego od lewej: prof. dr hab. inż. Bogdan Kulig -prodziekan ds. kierunków: Rolnictwo i Ochrona Środowiska, prof. dr hab. inż. Andrzej Lepiarczyk - dziekan, prof. dr hab. inż. Barbara Filipek-Mazur - prodziekan ds. nauki, dr hab. inż. Andrzej Krasnodębski - prodziekan ds. kierunków: Zarządzanie i Ekonomia

15