Podstawowymi materiałami do budowy ścian różnych budowli już od dawna były: glina naturalna i wypalona (cegła), kamień oraz drewno. Gliny powstają wskutek erozji skał zawierających skalenie. Dwutlenek węgla i woda powodują przekształcenie skalenia (ortoklazu) w kaolinit, główny składnik glin. Oprócz kaolinitu, gliny zawierają wiele domieszek, z których najczęściej występujące to: kwarc, mika, tlenki żelaza. Skład mineralogiczny wpływa na plastyczność gliny. Przyjmuje się, że plastyczność jest spowodowana płytkową budową minerałów ilastych, otoczonych cienką błonką wody oraz bardzo duże rozdrobnienie substancji ilastej. I dlatego też glina posiadała (w przeciwieństwie do kamienia i drewna) cechy urabialności plastycznej po zarobieniu z wodą i toteż była wykorzystywana do sztukowania różnych ścian jam mieszkalnych i budowli z wikliny. Różnego rodzaju suszone bryły, bryłki i kształtki z gliny, suszone na słońcu, łączone rozrzedzonym wodą iłem, stały się prototypem współczesnej cegły.
Ze względu na przeznaczenie wyroby ceramiki budowlanej można podzielić na:
> elementy do budowy ścian:
o cegły o pustaki o nadproża
> elementy do budowy stropów - pustaki, belki
> dachówki i akcesoria dachowe
> rurki drenarskie
> pozostałe wyroby
Ceramika budowlana obejmuje wyroby formowane i wypalane ze specjalnie przygotowanej mieszanki, której głównym składnikiem jest glina (Rys. 7 i 8). Wyroby ceramiczne należą do podstawowych materiałów budowlanych, o dość wszechstronnym zastosowaniu.
Wyroby ceramiczne są szczególnie cenione w budownictwie ze względu na bardzo dobre parametry techniczne, naturalne pochodzenie i wielowiekową tradycję ich wytwarzania.
14