6862716531

IV. Przebieg ćwiczenia:

1.    Ustalić ilość zębów z.

2.    Zmierzyć pięciokrotnie suwmiarką średnice d_a i df każdego z kół. Do dalszych obliczeń przyjąć wartość średnią.

W przypadku kół o parzystej liczbie zębów średnice okręgów wierzchołków i stóp zębów mierzy się bezpośrednio, tak jak to przedstawiono na (Rys.3a). Przy nieparzystej liczbie zębów średnice okręgów wyznacza się pośrednio (Rys.3b). Mierzy się średnicę otworu osadczego d₀ oraz odległości a(l) i b(li), a odpowiednie średnice wylicza się ze wzorów:

d_a = do + 2a [mm] d_f = do + 2b [mm]

3. Korzystając z następujących wzorów obliczyć moduł m każdego z kół.

Moduł koła zębatego walcowego, o zębach prostych niekorygowanych można obliczyć z zależności:

da

Moduł koła korygowanego można obliczyć z zależności:

da = m(z + 2 y + 2 x) df - rn(z - 2y - 2k'+ 2x)

Uwaga! Jeżeli prowadzący ćwiczenia nie poda inaczej przyjąć: y = 1, k' = 0,25.

4. Otrzymaną wartość zaokrąglić do znormalizowanego modułu wg. Tablicy 1.

Szeregi modułów [mm]
1	2	1	2	1	2	1	2	1	2
0.1		0.3		1,0		3.0		10.0
	0.11		0,35		1,125		3.5		11.0
0.12		0.4		0.25		4.0		12.0
	0,14		0.45		1.375		4.5		14.0
0.15		0.5		0.50		5.0		16.0
	0.18		0,55		1.75		5.5		18.0
0.20		0.6		2.0		6.0		20.0
	0,22		0,70		2.25		7.0		22.0
0.25		0.8		2.5		8.0		25.0
	0.28		0.90		2.75		9.0
					szcza się stosowanie modułów 3,25 oraz 3,75 w przemyśle
samochodowym oraz modułu 6,5 w przemyśle ciągnikowym

Tablica 1. Wartości znormalizowanych modułów.

3