przede wszystkim dlatego, że sprowadza nieco ‘na ziemię’ pojęcie ‘regionalny system polityczno-społeczny’ uwypuklając zarazem aktywność zaangażowanych w sieć aktorów, którzy dążą do zainicjowania a następnie utrwalania określonego rodzaju relacji zachodzących w obrębiepolicy network. Warto przy tym dodać, że relacje te kształtowane są w kontekście ogólnosystemowym (systemu politycznego państwa narodowego), lecz posiadają pewną autonomię, która wynika z ich usytuowania na konkretnej „arenie” lub „kondygnacji”13 systemu politycznego. W interesującym nas wariancie będzie to (co najwyżej) semi-autonomiczny poziom regionu. Strategie aktorów regionalnego subsystemu będą więc siłą rzeczy zależne od rodzaju relacji sieciowych, który dominuje w skali całego (ogólnopaństwowego) systemu (zob. tabela 1). Mogą oni jednak starać się je modyfikować dopasowując do stanu swoich zasobów, warunków ekonomicznych panujących w regionie, czy lokalnych tradycji.
3. Warianty strategii realizowanych przez podmioty zaangażowane w funkcjonowanie regionalnych sieci powiązań
Jeśli uwzględnimy fakt istnienia brzegowych uwarunkowań subsystemowej (regionalnej) przestrzeni dla realizacji sieciowych strategii systemowych, wówczas nietrudno będzie nam dostrzec, iż aktorzy ci mają do wyboru cztery wiodące typy strategii policy networks. Chcąc zaś określić brzegowe uwarunkowania przestrzeni, w której realizowane są nowe strategie systemowe powinniśmy uwzględnić:
• działania koordynacyjne ośrodków decyzyjnych władzy publicznej (koordynacja zewnętrzna);
• wewnętrzną koordynację wzajemną realizowaną przez podmioty funkcjonujące w obrębie sieci (samoregulacja).
W przedstawionej w ten sposób modelowej przestrzeni, w obrębie której realizowane są strategie sieciowe, zawierają się cztery najważniejsze obszary niszowe. W obrębie tych nisz przeważają poszczególne rodzaje strategii uwzględnione w tabeli 2.
13 Szerzej na temat koncepcji aren i poziomów systemu politycznego zob.: Luther K.R., (1989), Dimensions of Party System Change: The Case of Austria, West European Politics, vol. 12, No. 4.
10