- możliwie wysoką motywację i kompetencje legislacyjno-wykonawcze utworzonych publicznych względnie publiczno-prywatnych struktur zarządzania,
- kreowania czynników zwiększających poziom zaufania, jako podstawy współpracy i sieci,
- szeroką dyseminację informacji,
- świadomość regionalną kształtowaną w dużym stopniu przez regionalnych aktorów, którzy mogą a nawet powinni określać profil ewolucji regionu,
- bieżący monitoring, aby w jak najlepszy sposób móc określać środki realizacji i ich skuteczność,
- uczestnictwo możliwie najszerszej liczby podmiotów,
- otwartość na doświadczenia innych regionów, w tym także zagranicznych,
- otwartość na nowe, niekonwencjonalne sposoby rozwiązywania problemów regionalnych.
Z drugiej strony należy także określić czynniki porażki i tu wymienić można:
- brak skupienia zasobów (prawnych, finansowych, organizacyjnych) na przedsiębiorstwach, w tym głównie z sektora małych i średnich firm,
- konfrontacja sił w regionie, która może prowadzić do blokady wdrażania środków realizacji zadań w zakresie kreowania regionalnego systemu innowacji,
- nieefektywne zarządzanie środkami,
- zbyt długi okres między rozwojem regionalnej strategii innowacji i wdrożeniem pierwszych wymiernych działań/procesów, sutkiem czego może być demotywacja uczestników podsystemu,
- nakładanie się kompetencji rozstrzygających lub ich niedoprecyzowanie,
- brak relewantności zagadnień procesów innowacyjnych, czego efektem może być brak legitymizacji dla celów regionalnej polityki innowacji,
- poważne braki strukturalne w ramach któregoś z sektorów podsystemu, np.: niedostateczny kapitał ludzki, zbyt mały/słaby rynek kapitału finansowego, niedopasowania popytowo-podażowe, itp31.
Reasumując wszystkie powyżej opisane implikacje, które wpływają konstruktywnie lub degresywnie na tworzenie się regionalnego systemu innowacji mają aspekt endogenny. Oczywistym jest fakt, iż nie można dokonywać analizy zjawisk regionalnych w oderwaniu od kontekstu zmian globalnych (procesów ogólnych). Jest to więc zagadnienie odnoszące się do określenia roli otoczenia, w którym ów system może się kształtować, względnie jakie czynniki zewnętrzne mogą zdecydować o jego
31 Por.: Tódling F. (1999). lnnovation Networks. Collective Learning andIndustrial Policy In Region of Europę, European Planning Studies 7, Bmssels. s. 639-697.
19