7025752709

_Jan Sebastian Bach i retoryka. Analiza kantaty BWV159_

Za pomocą figury circolo odtwarza Bach słowo umfangen (t. 38-40,42-45, 50-52):

Przykład 4. Część II, Alto i Continuo, t. 38-40

Melizmatem (figura fuga) „maluje” Bach pośpiech, o którym jest mowa w części czwartej (t. 34-36,42-45):

Przykład 5. Część IV, Basso i Continuo, t. 34-36

3.2. Obrazowanie słów o dużym ładunku emocjonalnym

Tekst kantaty zawiera również wiele słów i zwrotów o dużym ładunku emocjonalnym, np. „Siinden” („grzechy”), „das Kreuz” („krzyż”), „das Gift” („trucizna”), „das Grab” („grób”), „der Tod” („śmierć”), „das Leid” (cierpienie). Aby wyrazić stany negatywne, Bach sięga do figur emfatycznych, które stosowane były głównie na gruncie harmonii i chromatyki. Spośród nich najważniejsza jest pathopoeia⁵⁴ („budząca patos”) — stopniowe następstwo półtonów w górę lub w dół. Słowa negatywne Bach interpretuje przede wszystkim za

⁵⁴ Termin pathopoeia pojawia się w Hypomnematum musicae poeticae oraz Musica poetka J. Burmeistra. Por. Dietrich Bartel, op. cit., s. 235.