7025753238

NASZA POLITECHNIKA 4/2008

Od redaktora

Szanowni Państwo

To już czwarty numer .Naszej Politechniki", który ukazuje się w nowej postaci. Z opinii, które dotarty do redakcji po ukazaniu się trzech pierwszych numerów, mamy prawo wnioskować, że wprowadzone zmiany spotkały się z życzliwym przyjęciem Czytelników. Bardzo nas to cieszy i obliguje do dalszej usilnej pracy. Zdajemy sobie sprawę, że jesteśmy dopiero na początku drogi. Za wszystkie glosy dotyczące naszego dwumiesięcznika serdecznie dziękujemy. Czekamy na dalsze.

Intencją redakcji jest drukowanie tekstów mogących zainteresować możliwie jak najszersze grono Czytelników. Temu celowi służyła w szczególności publikacja eseju o. Jacka Salija .Patriotyzm dzisiaj" (nr 1/2008) oraz artykułów Krzysztofa Knapika i Jerzego Banasia .Krakowskie Towarzystwo Techniczne a powstanie Politechniki Krakowskiej" (nr 2/2008), Krystyny Wieczorek-Ciurowej, Klaudii Węc, Jacka Przędzika „Uczelnia przyjazna. Rozwiązywanie sporów w środowisku akademickim" i Józefa Glomba „Potrzebujemy nowego stylu działania" (oba w nr 3/2008).

Zamiar ów kontynuuje w numerze niniejszym tekst Jacka Jaśtala „Po co inżynierowi etyka?”, poruszający zagadnienia, z którymi w życiu zawodowym będzie mieć do czynienia każdy absolwent naszej Politechniki. Wielu Czytelników zainteresuje zapewne również artykuł Andrzeja Flagi, Grzegorza Kimbara i Piotra Matysa .Wiatr i śnieg już nam niegroźne", poruszający wprawdzie dość specjalistyczne zagadnienia, lecz warty uwagi ze względu na opisanie nowatorskich prac badawczych wykonanych na PK, Natomiast w tekście Anny Seredyń-skiej .Wypalenie zawodowe nauczycieli — przyczyny i profilaktyka" część wykładowców zapewne znajdzie echo własnych doświadczeń i refleksji.

Jednak „Nasza Politechnika" powinna być głównie forum wymiany informacji i myśli o sprawach, które składają się na życie uczelni. W obecnym numerze celowi temu służy przede wszystkim obszerna rozmowa z prof. Kazimierzem Furtakiem — nowym rektorem Politechniki Krakowskiej. Z wywiadu dowiadujemy się o zamierzeniach i oczekiwaniach Jego Magnificencji związanych z rozpoczynającą się kadencją. Można rzec, że to „lektura obowiązkowa" dla każdego pracownika uczelni.

Aby pismo należycie spełniało rolę forum wymiany informacji, potrzebny jest szeroki udział społeczności akademickiej w jego tworzeniu. Współpraca ta trwa od lat i można chyba powiedzieć, że stała się tradycją .Naszej Politechniki". Korzystając z okazji, wszystkim naszym Autorom chciałbym przekazać wyrazy wdzięczności za to, że — poświęcając swój czas — bezinteresownie zasilająłamy pisma cennymi informacjami i artykułami. Serdecznie dziękuję!

Jednocześnie zwracam się do tych z Państwa, którzy dotąd jeszcze nie wspierali własnym piórem (czy też raczej klawiaturą komputera) „Naszej Politechniki". a z racji wypełnianych na uczelni zadań mogliby wzbogacić dwumiesięcznik interesującymi treściami. Wiem, że w natłoku codziennych zajęć, w nawale piętrzących się terminów i spraw oczekujących na pilne załatwienie może to być niełatwe. Proszę jednak mieć na uwadze, iż nierzadko informacja ukazująca się w „Naszej Politechnice" bywa jedyną formą powiadomienia społeczności całej uczelni o znaczącym fakcie, który miał miejsce na wydziale, w instytucie czy zakładzie.

Jest też jeszcze jeden aspekt zagadnienia. Prasa — niezależnie od spełnianej na co dzień roli przekaźnika aktualności — bywa też wartościowym źródłem dla historyków. Po latach na podstawie materiałów znajdujących się w starych gazetach i czasopismach można odtworzyć fakty dawno już zapomniane, a przecież w istotny sposób składające się na obraz minionej rzeczywistości. Nie inaczej jest w przypadku naszego dwumiesięcznika. Rejestrując wydarzenia bieżące, pismo pełni rolę kroniki uczelni. Tworzy swego rodzaju dokumentację dla przyszłych badaczy dziejów Politechniki Krakowskiej. Stwarza szansę lepszego utrwalenia faktów, które szybko przemijają.

Warto i o tym pamiętać, gdy brak czasu i liczne obowiązki bieżące stają na drodze zamiarowi napisania tekstu dla .Naszej Politechniki". Co zostawiam Państwu pod rozwagę.