7025753297

Na sceną M>chodzi Konstancja Gladkowska i śpiewa pieśń Życzenie. Chopin jej „akompaniuje Po skończonej pieśni Chopin 'przechadza się z Konstancją, rozmawiając. PRZEWODNIK

Niestety, Fryderyk planował już swój wyjazd za granicę i było pewne, że młodzi wkrótce się rozstaną. Konstancja na pożegnanie wpisała się do sztambucha, czyli pamiętnika, w ten oto sposób:

Konstancja z Chopinem zatrzymują się, stoją nieco od siebie oddaleni. Konstancja, patrząc Fryderykowi w oczy, mówi:

Przykre losu spełniasz zmiany,

Ulegać musim potrzebie.

Pamiętaj, niezapomniany,

Że w Polsce kochają Ciebie.

Ażeby wieniec sławy w niezwiędły zamienić Rzucasz lubych przyjaciół i rodzinę drogą;

Mogą Cię obcy lepiej nagrodzić, ocenić,

Lecz od nas kochać mocniej pewno Cię nie mogą.

(Konstancja Gładko wska)

PRZEWODNIK

Fryderyk - za namową swojego ojca - wyjechał w roku 1830 z kraju, by móc się kształcić i koncertować. Po długiej podróży dotarł do Francji, gdzie spędził resztę życia. W tym czasie w Polsce wybuchło powstanie listopadowe. Chopin chciał wracać do kraju i walczyć tak jak jego koledzy, ale odradzono mu ten powrót. Kiedy dowiedział się, że powstanie upadło, cały swój ból i gorycz przelał na klawiaturę, tworząc słynną etiudę zwaną rewolucyjną.

Na tle Etiudy c-moll op. 10 nr 12 młodzieniec w stroju rewolucjonisty recytuje wiersz.

Tętnią kopyta i jęczą struny szumi zawieja, huragan dmie -biją o morze ogniste pioruny meteorami pełzną po dnie -

Biegną po strunach palce jak ptaki rwą z nich obrazy,

pieśni, i słowa

10