Wstęp 11
uzyskiwać z tego zakresu tytuły i stopnie naukowe; w Polsce szczególnie warto, gdyż jest to specjalizacja deficytowa, także na działających od wielu lat i silnych naukowo neofilologiach, a nie tylko na polonistyce;
3. błędne przekonanie, że wśród badań filologicznych bardziej liczą się prace krytyczno- i historycznoliterackie, także prace z lingwistyki czystej niż z językoznawstwa stosowanego czy glottodydaktyki.
Wyliczone właśnie przyczyny tłumaczą także fakt, że prawie nie pisano dotąd prac magisterskich z zakresu glottodydaktyki polonistycznej. Choć tu przyczyną najważniejszą było to, że niemal nie prowadzono na studiach filologicznych specjalizacji, które mogłyby się zakończyć magisterium z glottodydaktyki polonistycznej.
Na Wydziale Polonistyki UJ stworzono szansę podejmowania 2-letnich studiów magisterskich z nauczania języka polskiego jako obcego w roku 2005. Zgodnie z zaleceniami Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego przewidziano 810 godzin zajęć (wykładów i ćwiczeń) oraz 40 godzin praktyk pedagogicznych, odbywanych w formie hospitacji i prowadzenia zajęć z cudzoziemcami. Seminaria magisterskie prowadzili dr hab. Bronisława Ligara i piszący te słowa.
To właśnie absolwentów tych studiów magisterskich nazywamy nową generacją w glottodydaktyce polonistycznej. Dlaczego?
W ciągu dwu lat studiów ich uczestnicy zdobyli niezbędną wiedzę i umiejętności w następującym zakresie:
1. wiedzę o podejściu i metodach w nauczaniu języków obcych,
2. umiejętności w nauczaniu sprawności językowych, składających się na kompetencję językową cudzoziemców uczących się polskiego,
3. umiejętności w nauczaniu podsystemów języka polskiego jako obcego,
4. umiejętności przygotowywania zadań i testów sprawdzających znajomość języka polskiego jako obcego (na tle znajomości procesu certyfikacji języka polskiego),
5. wiedzę o europejskich standardach w nauczaniu języków obcych,
6. umiejętność zaplanowania i przygotowania lekcji, sekwencji zajęć językowych i kursu językowego na odpowiednim poziomie (od Al do C2),
7. umiejętność posługiwania się pomocami audiowizualnymi i komputerem w celu przygotowania zajęć multimedialnych,
8. wiedzę o uwarunkowaniach psychologicznych i dydaktycznych procesu nauczania języka polskiego jako obcego.