7186602963

Beata Molo

i Chin - od 2010 roku do tych krajów ma być dostarczane 100 min ton tego surowca. Z kolei eksport gazu ziemnego powinien ogółem wzrosnąć do 2020 roku

0    87 mld m³, tzn. o 45%. W przypadku Unii Europejskiej przewiduje się wzrost eksportu o 31 mld m³, czyli o 23%. Natomiast eksport błękitnego paliwa do Chin i USA powinien osiągnąć wielkość 100 mld m³. Rosyjska strategia przewiduje zmniejszenie eksportu gazu do krajów WNP o 10 mld m³ w stosunku do wielkości dostaw z 2000 roku.

Powyższe założenia opierają się na prognozowanym wzroście produkcji ropy naftowej w Syberii Wschodniej oraz gazu ziemnego w Syberii Wschodniej

1    na rosyjskim Dalekim Wschodzie. Strategia przewiduje zatem dywersyfikację rosyjskiego eksportu, która ma przyczynić się do zmniejszenia zależności od kilku krajów-odbiorców. Ponadto wydaje się, że założenia te mają przyczynić się do budowy potęgi ekonomicznej państwa rosyjskiego, co z kolei pozwoliłoby utrwalić bądź poszerzyć międzynarodowe wpływy Federacji Rosyjskiej.

Do najważniejszych celów strategii energetycznej należą:

1)    wzmocnienie pozycji Rosji na międzynarodowych rynkach energetycznych,

2)    zapewnienie dostępu rosyjskich firm energetycznych do zagranicznych rynków energetycznych,

3)    pozyskanie zagranicznych inwestycji dla sektora energetycznego z uwzględnieniem narodowych interesów Rosji¹.

Jednym z ważnych założeń rosyjskiej strategii w stosunkach międzynarodowych jest szerokie zaangażowanie państwa w gwarancje prywatnych inwestycji energetycznych, a także bezpośrednie inwestycje kapitałowe w budowę nowych linii przesyłowych.

Eksport nośników energii stanowi ważne narzędzie rosyjskiej polityki zagranicznej. Rosja kontroluje przestrzeń energetyczną na obszarach Wspólnoty Niepodległych Państw, utrzymuje swoją dominację w państwach byłego bloku wschodniego, a także kontroluje szlaki tranzytowe na tych terenach². W znacznym stopniu to na Gazpromie opiera się nowa strategia rosyjskich władz, która zakłada przekształcenie kraju w światowe mocarstwo energetyczne.

Gazprom zapowiada w najbliższych latach wzrost eksportu gazu ziemnego głównie do tych państw europejskich, z którymi ma podpisane długoterminowe umowy na dostawy. W celu wypełnienia swoich zobowiązań kontraktowych wobec zachodnich partnerów Gazprom zmuszony jest do poszukiwania dodatkowych źródeł gazu w Azji Środkowej. Rosyjski koncern dąży do utrzymania pełnej kontroli nad eksportem surowca z tego regionu i niedopuszczenia producentów z krajów środkowoazjatyckich do bezpośredniej sprzedaży gazu na

26

1

   M. Tatarintseva, O. N. Hishow, Die Energiestrategiestrategie der EU und die Kooperation mit Russland, „SWP-Aktuell” 2006, Oktober, s. 3, http://www.swp-berlin.org.

2

   S. Bieleń, Tożsamość międzynarodowa Federacji Rosyjskiej, Warszawa 2006, s. 199-200.