f
f
Rektorzy WSP/AP
Urodzi! się 8 października 1907 r. w Krzeszowicach. Szkolę podstawową ukończył w Sierszy, zaś w Krakowie Gimnazjum im. H. Sienkiewicza (1926 r.). W latach 1926-30 studiował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie uzyskał magisterium. W 1934 r. doktoryzował się na podstawie pracy Lucjan Siemieński jako historyk literatury i krytyk literacki, napisanej pod kierunkiem prof. I. Chrzanowskiego. W tym samym roku uzyskał dyplom nauczyciela szkół średnich. Pracował w Kolbuszowej (1931-33), Krakowie (1934-35) i Toruniu (1935-39).
Podczas okupacji mieszkał w Krzeszowicach, gdzie był zatrudniony jako urzędnik w Kamieniołomach Miast Małopolskich w Miękini, a od 1941 do 1944 r. w Urzędzie Pracy w Krzeszowicach. Uczestniczył w tajnym nauczaniu; w grudniu 1944 r. został aresztowany przez gestapo podczas tajnej matury i osadzony w więzieniu na Montelupich w Krakowie, z którego wydostał się podczas ewakuacji więźniów 1511945 r.
Po wyzwoleniu został pierwszym przewodniczącym Miejskiej Rady Narodowej w Krzeszowicach. Zorganizował prywatne gimnazjum w Krzeszowicach, którego był dyrektorem (1945-47), później zaś kierował IV Gimnazjum i Liceum im. T. Kościuszki w Krakowie (1947-48). Od 1947 do 1948 r. był naczelnikiem Wydziału Szkół
- Średnich w Kuratorium Okręgu Szkolnego Kra-
20 kowskiego, następnie kuratorem (1948) i kie-- równikiem Wydziału Oświaty Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie (do maja 1951). Od 1IX 1949 r. był kontraktowym wykładowcą z zakresu nauki o Polsce i świecie współczesnym w Państwowej Wyższej Szkole Pedagogicznej, a od 28 VIII1951 r. - kontraktowym profesorem literatury polskiej na Wydziale Humanistycznym PWSP. W kwietniu 1951 r. zorganizował Studium Zaoczne PWSP, którego został dyrektorem, a po przekształceniu w Wydział Zaoczny PWSP - jego dziekanem. W 1954 r. na podstawie pracy Poglądy pedagogiczne Adolfa Dygasińskiego otrzy mał tytuł naukowy docenta; w 1960 r. został mianowany profesorem nadzwyczajnym, zaś w 1968 r. - profesorem zwyczajnym nauk humanistycznych.
Zainteresowania naukowe W. Danka obejmowały literaturę polską XIX w., w szczególności biografię i twórczość J. I. Kraszewskiego, ponadto T. Lenartowicza, E. Orzeszkowej, A. Dygasińskiego; historię myśli pedagogicznej i problemy dydak tyczno-organizacyjne szkolnictwa wyższego; edytorstwo naukowe powieści J. I. Kraszewskiego, jego korespondencji, redagowanie czasopism naukowych. Opublikował 102 prace, w tym 14 książek, m.in.: Publicystyka Józefa Ignacego Kraszewskiego (1947), Poglądy pedagogiczne Adolfa Dygasińskiego (1954), Powieści historyczne Józefa Ignacego Kraszewskiego (Warszawa 1966), Matejko i Kraszewski: dwie koncepcje dziejów Polski (1969), Pisarz.wciąż żywy: studia o życiu i twórczości J. /, Kraszewskiego (1969),
Konspekt nr 1/2006 (25)