32
Poznańskie towarzystwo Przyjaciół Nauk, Wydawnictwa Źródłowe Komisji Historycznej, t. XVII. ~ We wstępie Perzanowski przedstawia dzieje opactwa i losy dokumentów archiwum klasztornego. W 1836 r. po kasacie klasztoru archiwum uległo rozproszeniu. Wg sianu spr/cd II wojny znaczna część dokumentów opactwa znajdowała się w Archiwum Państwowym i w Bibliotece Raczyńskich w Poznaniu, w Archiwum Głównym Akt Dawnych w Warszawie, w Bibliotece Ordynacji Krasińskich w Warszawie oraz po kilka sztuk w Bibliotece Ordynacji Zamoyskich w Kórniku, w archiwum parafialnym w Krzywiniu, w Archiwum Diecezjalnym we Włocławku i w archiwum parafialnym w Jeżowic. W czasie II wojny uległ zniszczeniu zbiór pergaminów lubińskich w bibliotekach Paczyńskich i Krasińskich oraz w archiwum parafialnym w Krzywiniu. Niektóre do-kumcnlyz archiwum parafialnego w Jeżewie powróciły do Archiwum Diecezjalnego w Łodzi. Nieznane są leż losy wszystkich ksiąg kancelaryjnych klasztoru, które podzieliły prawdopodobnie los innych ksiąg rękopiśmiennych biblioteki opactwa. „Już w czasach Księstwa Warszawskiego (w roku 1813) pewną liczbę ksiąg i rękopisów z Lubinia pozyskała biblioteka przy Sadzie Apelacyjnym w Warszawie (późniejsza Biblioteka IJniweisytecka). Dwie księgi, kopiariusz (l.iherprwi-Icgiontm monnsteńi Lubinensis t. II) oraz księga formularzy (manuskrypt nr 4(1) z lat 1561-1563 przechowywane są w Bibliotece Seminarium Duchownego w Gnieźnie. W zbiorach biblioteki klasztoru lubińskiego znajduje się kodeks (sygn. 56) zawierający kopiariusz (Liber privilcgionun monasterii Lubinensis 1. L; w tekach Władysława Semkowicza zachowały się odpisy większości znajdujących się w nim dokumentów1, sporządzone pr/cd pierwszą wojna światową i w okresie międzywojennym). Tam znajduje się leż kopiariusz przywilejów dotyczących kościoła parafialnego w Lubiniu (Liber iurium ae iransaeilonum eeelesiae parochia li Lubinensis tiiułi sanc.tij .eonardi ab-batis scmcniiuni). Niniejszy, obejmujący trzy wieki (XIII-XV), zbiór dokumentów opactwa lubińskiego liczy ogółem 345 pozycji, w tym 130 regestów' dokumentów. Z tej liczby 04 regesty dotyczą opublikowanych dokumentów- w* kodeksach dyplomatycznych, 38 regestów odnosi się do dokumentów wydrukowanych jakn zapiski z księgi sądowej, dwa regesty pochodzą z opublikowanych drukiem wzmianek o wysławionych dokumentach. Ponadto dwa regesty zaczerpnięto ze wzmianek rękopiśmiennych” (s. 9). Spośród 215 dokumentów opublikowanych w tym zbiorze 11H pochodzi z kopiariusza Liberprłvilcgłoniui wonasłerii Lubinensis t. II z Biblioteki Seminarium Duchownego w Gnieźnie. 27 z kopiariusza Libct pnvilegiorum monasterii Lubinem is t. 1 znajdującego się w bibliotece klasztoru w Lubiniu, 29 / Archiwum Pań$tw'owcgO w Poznaniu (z lego 17 oryginałów i 12 kopii), 11 z Archiwum Diecezjalnego w Poznaniu (wszystkie z kopii), 2 z Archiwum Diecezjalnego we Włocławku (oba otyginaly), 5 z Archiwum Akt Dawnych w Warszawie (w tym I z oryginału i cztery z kopii), 1 z Archiwum Archidiecezjalnego w Warszawie (kopia), l z Archiwum Diecezjalnego w Łodzi (oryginał) i 2 z Biblioteki Kórnickiej (oryginały), a ponadto z odpisów przechowywanych w tekach Semkowicza (z obecnie zaginionych lub zniszczonych dokumentów'), z których 7 znajdowało się w zbiorach Biblioteki Raczyńskich (6 odpisanych z oryginału, 1 z kopii), 4 w zbiorach Biblioteki Ordynacji Krasińskich w Warszawie (wszystkie z oryginałów), 8 w zbiorach archiwum parafialnego w Krzywiniu (7 odpisanych z oryginału, I z kopii). Część dokumentów została wcześniej wydana. W tych wypadkach wydawca podaje tylko informacje o danym dokumencie i miejscu jego zamieszczenia Jeżeli jednak dokument wcześniej wydany zawiera, wg Perzanowskiego, błędy lub błędna datę, wydawca zamieszcza ten dokument w swoim odczytaniu. Wydawnictwo zawiera na s. 393 430 indeks miejscowości i osób. Polskie glosy są wyróżnione w tekście diukiem rozstrzelonym. Skrót źródła wprowadzono w Uzupełnieniach do spisu źródeł w l. IX.
Bersohn Bersohn Mathias, Księgozbiór katedry płockiej. Warszawa IK99. ~ W opracowaniu autor przedstawia najstarsze zabytki piśmiennictwa, znajdujące się w Bibliotece Kapituły Płockiej. Jednym / omawianych rkpsów jest graduał ✓. 1365 i. pisany przez Świętosława z Wilkowa. O dacie ukończenia dzielą oraz o jego autorze mówi expl. zamieszczony na jednej z kari kodeksu, której fotografie zamieszcza Bersohn. Zachowany tekst przedstawia tylko urywek graduału (brak początku i po kilka kart w różnych miejscach), złożony ze 120 k. pergaminowych formatu in folio. 7 zabytku tego wydawca przytacza dwa krótkie polskie teksty, które zamieszcza na następujących Stronach; a na s. 21 zdanie musisz mi dtu: moje myto. Tekst ten, zapisany czerwonym kolorem