- Wystąpienie nieplanowanego wzrostu kosztów możliwe jest również w wyniku zdarzeń, których zaprognozowanie na etapie przygotowania projektu deweloperskiego było niemożliwe do ustalenia, w tym m.in. wykorzystanie wadliwych materiałów budowlanych, dodatkowe nakłady inwestycyjne niezbędne do poniesienia w związku z warunkami gruntowymi nieruchomości czy wady projektowanych budynków;
- Emitent korzysta z finansowania w formie kredytów inwestycyjnych, w których oprocentowanie ustalane jest w relacji do rynkowych stóp procentowych. Wzrost poziomu stóp procentowych prowadziłby do wzrostu kosztów finansowych ponoszonych przez Emitenta.
Powyższe czynniki mogą mieć negatywny wpływ na działalność Emitenta oraz uzyskiwane przez niego wyniki, a tym samym przełożyć się na trudności z terminową realizacją zobowiązań wynikających z emisji Obligacji.
W celu minimalizowania wymienionych powyżej obszarów ryzyka, Emitent uważnie analizuje sytuację makroekonomiczną oraz zmiany w otoczeniu prawnym i stara się przeciwdziałać zauważonym negatywnym zjawiskom oraz czynnikom.
Jednocześnie Emitent dla każdego projektu zawiązuje rezerwy kosztowe (zazwyczaj wynoszące 2-5% wartości robót budowlanych) na wypadek nieprzewidzianych zdarzeń związanych z niekorzystnymi zjawiskami atmosferycznymi czy wadami gruntów i nieruchomości, których nie można oszacować na etapie tworzenia projektów deweloperskich.
Ryzyko związane z niewykonaniem umów o oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste
Część nieruchomości, na których Spółka prowadzi inwestycje, nie stanowi jej własności, lecz Spółka jest ich użytkownikiem wieczystym. Prawo użytkowania wieczystego Spółka nabywała, co do zasady, od poprzednich użytkowników wieczystych nieruchomości na podstawie umów o przeniesienie prawa użytkowania wieczystego, tj. w sposób pochodny.
Tym samym Spółka nie była stroną umowy o oddanie nieruchomości w użytkowanie wieczyste i nie miała wpływu na kształtowanie postanowień tych umów w zakresie sposobu i terminu ich zagospodarowania, a w tym na określenie terminu zabudowy zgodnego z celem, na który nieruchomość gruntowa została oddana w użytkowanie wieczyste. Mimo to, postanowienia tych umów są dla Spółki jako użytkownika wieczystego wiążące.
W razie niedotrzymania terminów zagospodarowania nieruchomości gruntowej właściwy organ może wyznaczyć termin dodatkowy, a po jego bezskutecznym upływie mogą zostać ustalone dodatkowe (niezależne od zwykłych opłat z tytułu użytkowania wieczystego, do których ponoszenia zobowiązany jest każdy użytkownik) opłaty roczne obciążające użytkownika wieczystego w wysokości stanowiącej 10 % wartości nieruchomości gruntowej. Za każdy następny rok opłata podlega zwiększeniu o dalsze 10 % tej wartości.
Korzystanie z nieruchomości przez jej użytkownika wieczystego w sposób sprzeczny z określonym w umowie sposobem korzystania, w szczególności niewybudowanie określonych w niej budynków lub urządzeń, upoważnia również właściwy organ do żądania, przed upływem terminu, na jaki umowa została zawarta, rozwiązania przez Sąd umowy o oddanie nieruchomości w użytkowanie wieczyste.
Opisane wyżej sankcje mogą być zastosowane bez względu na winę użytkownika wieczystego, co oznacza, że aktualny użytkownik wieczysty niebędący stroną umowy o oddanie nieruchomości w użytkowanie wieczyste, który nie jest odpowiedzialny za naruszenie postanowień tejże umowy przewidujących określony termin i sposób zabudowania terenu, może ponieść opisane wyżej konsekwencje w postaci dodatkowych opłat za użytkowanie wieczyste lub nawet rozwiązania umowy.
Należy jednak podkreślić, iż opisane w niniejszym punkcie ryzyko ma jedynie charakter potencjalny. W odpisach z ksiąg wieczystych dla nieruchomości, w stosunku do których Spółce przysługuje prawo użytkowania wieczystego brak jest wpisów o sposobie i terminach zagospodarowania. Zważywszy na okoliczność, iż w praktyce bardzo często oddawano grunty w użytkowanie wieczyste bez wprowadzania postanowień o sposobie i terminach