7334803693

3. Okres lwowski 31

rurgii operacyjnej dla studentów medycyny na Wydziale Lekarskim⁴¹, było to kilka godzin w tygodniu.

Niektóre prace powstały na podstawie referatów zjazdowych wygłaszanych na kolejnych zjazdach Towarzystwa Chirurgów Polskich (6,12,13,15,17,20, 21, 23,25, 26, 31, 32)⁴² oraz na XIV Zjeździe Lekarzy Przyrodników Polskich w Poznaniu (4, 5). Wiktor Bross aktywnie uczestniczył również w życiu Lwowskiego Towarzystwa Lekarskiego, będąc jego sekretarzem, biorąc czynny udział w spotkaniach, demonstrując ciekawe przypadki kliniczne (2) i wygłaszając wykłady (318i) (55).

Wśród prac doświadczalnych i klinicznych na uwagę zasługuje publikacja (4), w której autorzy po przeprowadzeniu doświadczeń wskazali na ujemny wpływ promieni rentgenowskich na prawidłowe gojenie się złamań w grupach zwierząt naświetlanych w całości i miejscowo. Zwrócono uwagę na przewagę tkanki łącznej w miejscach naświetlonych nad tkanką kostną gąbczastą. Wskazano na niebezpieczeństwo nadużywania promieni rentgenowskich przy wykonywaniu badań rozpoznawczych i kontrolnych.

W pracy „Ocena sprawności trawiennej” (11) autorzy zwrócili uwagę na różnice w czasie trawienia i wchłaniania pokarmu przez osoby z wrzodem żołądka lub dwunastnicy przed i po operacji oraz na rolę żołądka i odźwiernika w prawidłowym procesie trawienia. Wskazali również na istotną funkcję wchłaniania jelitowego rozłożonego na dłuższy okres.

„Zgorzel samoistna” (21) jest najobszerniejszą pracą z okresu lwowskiego, mającą charakter monografii. Wiktor Bross wskazał w niej na znaczenie narządów wewnętrznego wydzielania w procesie rozwoju tej choroby; uznał ją za końcowy efekt zaburzeń wewnątrzwydzielniczych nadczynności nadnerczy. Omówił zachowawcze i operacyjne sposoby leczenia oraz wpływ poziomu adrenaliny we krwi na prawidłową szerokość naczyń i wpływ epinefrektomii na poziom adrenaliny. Leczenie zachowawcze jest możliwe przy dobrze rozwiniętym krążeniu obocznym, a konieczne przy złym stanie ogólnym chorego, gdy zabieg chirurgiczny staje się niemożliwy. Podstawowe zadanie polega na zmniejszeniu wydzielania nadnerczy w postaci epinefrektomii, która może być wspomagana wycięciem zwojów współczulnych tej okolicy, co daje dobre wyniki.

„Zagadnienia chirurgiczne w zaburzeniach...” (30) to rozprawa habilitacyjna Wiktora Brossa. W pracy tej przedstawił on ówczesny stan wiedzy na temat chirurgicznego leczenia samoistnego nadciśnienia tętniczego i roli sympatektomii brzusznej w obniżaniu ciśnienia krwi. Wskazał też na olbrzymią rolę badań doświadczalnych prowadzonych na zwierzętach oraz licznych opracowań anatomopatologicznych, mających na celu ścisłe określenie rodzaju zaburzeń układu współczulno-nadnerczowego i jego wpływu na zmiany chorobowe.

Charakteryzując dorobek naukowy Wiktora Brossa, należy pamiętać o jego wczesnych pracach klinicznych (5, 6), poświęconych rakowi krtani.

⁴¹    AAMW teczka osobowa Curriculum vitae z 1950 r. „Spis Wykładów w Roku Akademickim 1939/40”, Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie; Lwów, 1939.

⁴²    Powołując się na publikacje opracowane w bibliografii zamieszczonej w książce, w nawiasie (1) podaję numer publikacji.