sandwich) lub odwrotnie proporcjonalna (kompetycyjna ELISA) do ilości alergenu w próbce żywności. Stężenie kompleksu przeciwciało-antygen jest wyznaczone w oparciu o krzywą wzorcową wyznaczoną przy użyciu właściwych standardów. W tym ćwiczeniu zastosowano pośredni test ELISA. Ten schemat reakcji ELISA jest najczęściej stosowany i służy do wykrywania ilości badanego białka w próbie (homogenaty tkankowe) oraz w badaniach diagnostycznych np. do ustalenia miana przeciwciał we krwi.
III. Wykonanie Oznaczenie białka
1. Przygotowanie 10-krotnych rozcieńczeń próbki badanej w H2O destylowanej.
2. Naniesienie 25 pl przygotowanych rozcieńczeń próbki w 3 powtórzeniach na płytkę (próba kontrolna-25 pl H2O).
3. Przygotowanie odczynnika WR przez zmieszanie odczynnika A i B w stosunku 1:50.
4. Dodanie do wszystkich studzienek 200 pl odczynnika WR.
5. Inkubacja płytki w temp 37 °C przez 0,5 h w inkubatorze.
6. Pomiar absorbancji przy długości fali X= 540 nm.
7. Obliczenie zawartości białka na podstawie krzywej wzorcowej dla albuminy (BSA).
Test ELISA
1. Przygotowanie x-krotnych rozcieńczeń próbek w buforze węglanowym tak, aby uzyskać 1-5 pg białka na studzienkę
2.0płaszczenie płytki poprzez naniesienie do studzienek 100 pl roztworu próbki badanej w 6 powtórzeniach (3 próbki badane i 3 próbki kontrolne), inkubacja przez noc w 4°C.
3. Usunięcie roztworów ze studzienek i przepłukanie studzienek buforem PBS przy użyciu
płuczki automatycznej (4 razy).
4. Blokowanie miejsc niezajętych przez antygen za pomocą żelatyny, inkubacja 1 h. Etap ten
zapobiega nieselektywnemu przyłączaniu się badanych białek do fazy stałej podczas następnych etapów testu.
5. Usunięcie roztworów ze studzienek i przepłukanie płytki buforem PBS (4 razy).
6. Dodanie do wszystkich studzienek (poza kontrolnymi) 100 pl rozcieńczonego roztworu
surowicy ludzkiej zawierającej IgE specyficzne dla P - laktoglobuliny, inkubacja 1 h. Próbki kontrolne nie zawierają surowicy ludzkiej!!!
7. Usunięcie roztworów ze studzienek i przepłukanie płytki buforem PBS (4 razy).