7862365814

2. Model Beranka

Założenia:

-    model odwrotny do modelu Baumola

-    wpływy ŚP na stałym poziomie i ciągłe

-    wypływy mają miejsce co jakiś czas

-    wpływy i wypływy są znane.

ŚP są tutaj kumulowane stopniowo, przez co gdy ich poziom osiągnie pewną górną granicę, konieczne jest ich zainwestowanie w papiery wartościowe, a nie jak to było w przypadku Baumola -ich sprzedaż, gdy nasze środki zostały wyczerpane.

Wzór i obliczenia tak jak dla modelu Baumola.

Interpretacja 2xC* - poziom ŚP, który informuje nas o konieczności dokonania inwestycji w papiery wartościowe. Zatem gdy osiągniemy kwotę 188 224,78 zł, powinniśmy zacząć kupować papiery wartościowe za kwotę 94 112,39 zł.

3. Model Millera-Orra

Założenie:

- zmiany poziomu ŚP w przedsiębiorstwie mają charakter losowy.

Przedsiębiorstwo wyznacza górną i dolną granicę poziomu ŚP. W razie zrównania się ich poziomu z którąś z granic, zarząd kupuje bądź sprzedaje krótkoterminowe papiery wartościowe albo spłaca lub zaciąga krótkoterminowy kredyt. Wszystkie te działania mają na celu utrzymanie optymalnego, docelowego poziomu ŚP.

143 633,20 zl	c*	optymalny poziom ŚP
100 000,00 zl	L	dolna granica ŚP
1 000,00 zł	F	koszt jednego transferu
2,92%	R	koszt alternatywny
3 230 550 847,33	o^- A2	wariancja przepływów pieniężnych netto dzienna
230 899,59 zl	U*	górna granica ŚP

C* = L + [ (3 x F x (a ^A2)) / (4 x R) ] ^A ( 1/3 ) U* =    3 x C* - 2 x L_

W momencie osiągnięcia poziomu ŚP w wysokości 100 000 zł, przedsiębiorstwo powinno sprzedać papiery wartościowe, aby zasilić firmowe konto do wysokości optymalnej czyli 143 633,2 zł. W momencie osiągnięcia 230 899,59 zł należałoby zacząć kupować papiery wartościowe, za kwotę będącą nadwyżką optymalnego poziomu ŚP.

4. Model Stone'a

Jest to model o bardziej realistycznych założeniach niż model M-O. Sygnał przekroczenia granic kontrolnych nie oznacza automatycznego działania. W tym modelu zarząd może znać przyszłe przepływy pieniężne, jednakże może to być obarczone błędem. Dlatego wyznacza się górną(Hl) i dolną(HO) zewnętrzną granicę, po której przekroczeniu zarząd analizuje przyszłe przepływy pieniężne i podejmuje dalsze decyzje.