58
ma co najmniej jedną unikalną cechę, która go odróżnia od pozostałych. W ten sposób pogrupował kraje w dziesięć środowisk gospodarczych, obejmujących po kilka krajów np.:
- Stany Zjednoczone Ameryki Północnej, Kanada, Holandia,
- Wspólnota Brytyjska (z wyjątkiem Kanady),
- Niemcy, Japonia,
- Europa kontynentalna (z wyjątkiem Niemiec, Holandii i Skandynawii),
- i inne.
Rozwinięciem pracy G.G. Muelleria jest klasyfikacja przedstawiona w 1983 r. przez Ch.N. Nobes’a. Wprowadzając hierarchiczną złożoność do klasyfikacji G.G. Muelleria, Ch.N. Nobes, podzielił modele - określone mianem klas - w wymiarze makro i mikroekonomicznym na podklasy, rodziny i gatunki, do których przyporządkował określone wybrane kraje zachodnie, na podstawie praktyki sprawozdawczości finansowej spółek giełdowych. Klasyfikację Ch.N. Nobes’a przedstawia schemat 3.
Schemat 3
Klasyfikacja systemów rachunkowości Ch.N. Nobes’a
Praktyki sprawozdawczości finansowych
Gospodarka Praktyka
Ekonomia Pochodzenie
Teoria brytyjskie
Rząd
Ekonomia
Rząd
Podatki
Prawo
Wpływ
brytyjski
Podatkowe Gospodarcze
Holandia Australia Kanada Nowa Zelandia USA Wielka Brytania Irlandia
Szwecja Wiochy Niemcy
Francja Japonia
Belgia Hiszpania
Źródło: F. Choi, International Accounting, Prentice-Hall, (John Wiley & Sons, Inc., Nowy Jork 1994), s. 37.
W krajach należących do klasy opartej na skali mikro system rachunkowości opiera się na doświadczeniach osiągniętych w długiej historii jego istnienia oraz wynikających z nich praktycznych wskazówkach. Systemy rachunkowości stosowane w tych krajach wywodzą się generalnie z systemu brytyjskiego z wyjątkiem Holandii. W polityce rachunkowości stanowiącej zasadniczy jej element przeważa optymizm i większa przejrzystość. W mniejszym stopniu systemy rachunkowości opierają się na wymogach podatkowych i prawnych. Głównym odbiorcą sprawozdań finansowych są rynki kapitałowe, dla których informacje sprawozdawcze muszą być prawdziwe i rzetelne (true and fair). W procesie ich tworzenia