7921507184

63

Różnice drugiej klasy Polityka rachunkowości	Uwzględnianie środowiska jednostki gospodarczej	Uwzględnianie polityki publicznej
Pomiar zysku	Stosowny dla dywidendy	Stosowny dla opodatkowania
Sprawozdania finansowe:
Skupienie się na	Potrzebach prywatnych inwestorów	Potrzebach państwa i banków
Zatwierdzanie	Udziałowcy	Rada nadzorcza
Dostęp	Wszyscy potencjalni inwestorzy	Uczestnicy finansowi
Polityka kapitału własnego	Brak ukrytych rezerw	Kreowanie uzupełniającego kapitału
Polityka amortyzacji	Szacowanie okresu ekonomicznej użyteczności aktywu trwałego	Podatkowo korzystne rozwiązania
	Metoda prosta liniowa	Metoda zredukowanego salda bilansowego
Orientacja	Prawdziwy i rzetelny obraz dla prywatnych inwestorów	Prawo
Prezentacja informacji	Handlowa (dla potrzeb rynku)	Zgodna z prawem

Źródło: opracowanie własne na podstawie D. Krzywda, D. Bailey, M. Schroeder, op.cit., s. 629.

Pierwsza tradycja rachunkowości sięga drugiej połowy XVII w. Od 1660 r., w którym przywrócono monarchię w Wielkiej Brytanii, arystokracja ziemska zaczęła akumulować kapitał uzyskiwany z własnych dóbr ziemskich, a także z kolonii. Kapitał prywatny stawał się źródłem finansowania przemysłu. W początkach XIX w. Wielka Brytania stała się najbardziej rozwiniętym krajem świata. Lesefery zm okazał się właściwą strategią ekonomiczną dla wspierania rozwoju przemysłu, a sformułowana przez A. Schmitłra doktryna zabezpieczenia konkurencyjnej gospodarki i wolnego handlu była korzystna dla kapitalistów przemysłowych. Rola państwa została ograniczona do wprowadzenia w handlu regulacji korporacyjnych i utrzymania konkurencji.

Działalność gospodarcza, a także rachunkowość były prywatną sprawą ludzi. Jednostki gospodarcze zależne jedynie od indywidualnych wysiłków, przywiązywały duże znaczenie do rachunkowości. Przedsięwzięcia podejmowane przez duże przedsiębiorstwa były uzależnione od prywatnego finansowania i sprawozdań finansowych przedstawianych stosownie do potrzeb inwestorów. Początkowo, ograniczone zobowiązanie przedsiębiorstwa (spółki) było przedmiotem prywatnej umowy między jej udziałowcami a kredytodawcami. Podobnie, ujawnienie jako informacja dla udziałowców wynikało z prywatnej umowy między nimi a zarządzającymi przedsiębiorstwem. Publiczne zaintere-