7957910025

Konsekwencje psychospołeczne uszkodzenia wzroku

1.    Konsekwencją utraty wzroku jest zaburzone poczucie własnej wartości. Z kolei poczucie własnej wartości wpływa z jednej strony na klasyfikowanie zdarzeń ze względu na to, czy podtrzymują i poprawiają, czy też zagrażają i obniżają poczucie własnej wartości, a z drugiej strony na motywowanie do działań, których celem jest poprawianie poczucia własnej wartości i unikania tych działań, które mogą to poczucie obniżyć (Reykowski, 1982).

2.    Dla kształtowania korzystnego poczucia własnej wartości kwestią kluczową jest akceptacja braku wzroku na zasadzie - wiem, co utraciłem bezpowrotnie, wiem, co jeszcze mi pozostało i wiem, że z tym, co mi pozostało, mogę żyć pełnią życia - z szansami na sukcesy, przeżywanie radości, z szerokim zakresem samodzielności i osobistej wartości (vs. zależności od innych).

3.    Rewalidacja powinna być ukierunkowana na pomoc osobie niewidomej w rozwiązywaniu jej podstawowych problemów życiowych - samoobsługi, poruszaniu się w otoczeniu, własnego miejsca w rodzinie, w podstawowych grupach formalnych i towarzyskich, zatrudnienia, korzystania z szeroko pojętych usług. Wysoki poziom sprawności i samodzielności osób niewidomych stanowi najważniejszą przesłankę budowania pozytywnego i obiektywnego poczucia własnej wartości.

Specyficzne cele edukacji i rewalidacji niewidomych

Rewalidacja osób niepełnosprawnych, obok celów wspólnych, zmierza też do realizacji celów specyficznych, związanych ściśle z charakterem uszkodzenia. W odniesieniu do osób niewidomych cele specyficzne obejmują:

1.    akceptację utraty wzroku u osób ociemniałych i rozwój motywacji do podejmowania wysiłków na rzecz gotowości do uczenia się życia z pomocą nienaruszonych zmysłów i sprawności;

2.    naukę pisma dotykowego systemem Braille’a;

3.    naukę orientacji i samodzielnego poruszania się, która obejmuje:

•    naukę technik ochraniających,

•    ustalanie kierunku marszu,

•    poznawanie właściwości otoczenia,

•    odnajdywanie upuszczonych przedmiotów,

•    korzystanie z pomocy przewodnika,

•    posługiwanie się laską,

•    chodzenie po schodach i korzystanie ze schodów ruchomych,

•    korzystanie ze środków komunikacji miejskiej;