8228807778

50 -lecie Polskiej Radiolokacji

11. DZIAŁALNOŚĆ KONFERENCYJNA I WYDAWNICZA Krzysztof Łoziński, Edward Sędek

Działalność konferencyjna i wydawnicza związana z radiolokacją skupia się głównie na organizacji konferencji krajowych i międzynarodowych, a także na publikacji osiągnięć w czasopismach krajowych i zagranicznych. W rozdziale tym dokonano próby przedstawienia zorganizowanych w ubiegłych latach konferencji jak również wydawnictw, w których były publikowane najważniejsze wyniki prowadzonych prac.

11.1. Działalność konferencyjna

Już od 35 lat organizowane są coroczne krajowe naukowo-techniczne Konferencje Radiolokacji. Pierwsza konferencja zorganizowana z inicjatywy ówczesnego Departamentu Uzbrojenia MON, Wojskowego Instytutu Uzbrojenia, Przemysłowego Instytutu Telekomunikacji i Warszawskich Zakładów Radiowych RAWAR obradowała w 1968 roku na terenie Wyższej Oficerskiej Szkoły Radiotechnicznej w Jeleniej Górze. Uczestniczył w niej nieliczny zespół 33 specjalistów i decydentów wojskowych i cywilnych, aby wytyczyć zadania na najbliższy okres i ukierunkować prace na lata następne.

Tej pierwszej konferencji nadano roboczy tytuł „Perspektywy Rozwoju Radiolokacji w Polsce”. Skupiono wtedy uwagę głównie na problemach technicznych warunkujących wysoką jakość i gotowość bojową systemu radiolokacyjnego oraz na pożądanych parametrach ówczesnych stacji radiolokacyjnych, a zwłaszcza na ich zdolności do wykrywania obiektów na małych wysokościach. Omówiono też problemy bazy podzespołowej, a nawet zagadnienia BHP przy obsłudze urządzeń radiolokacyjnych. Była to konferencja nader ważna, doprowadziła do koncentracji wysiłków na wybranych kierunkach, a ponadto podjęto wtedy decyzję o celowości corocznych spotkań tego typu.

Każda z kolejnych konferencji poświęcona była innej problematyce i miała inny roboczy tytuł, a organizatorzy starali się, aby w każdym roku zmieniać miejsce konferencji. Przytaczanie tematyki poszczególnych konferencji zajęłoby zbyt wiele miejsca. Warto jednak zwrócić uwagę na niektóre ważniejsze problemy podejmowane na tych konferencjach, które w sposób dodatni skutkują do dzisiaj. Na przykład na IV konferencji przyjęto kierunek i zasady budowy modułowych urządzeń radiolokacyjnych, co dało początek rodzinie stacji NUR. Na V konferencji wypracowano kierunki i dziedziny specjalizacji oraz zasady współpracy międzyinstytucjonalnej. Na VI przyjęte kierunki automatyzacji podsystemów radiolokacyjnych stały się podstawą do intensywnego i owocnego rozwoju tej dziedziny, a na VIII przyjęto zasady wdrażania systemów. Nie uszły z pola widzenia zagadnienia jakości i niezawodności, a w związku ze zmieniającą się sytuacją gospodarczą w kraju były korygowane i optymalizowane działania rozwojowe radiolokacji w warunkach reformy i rozwijającej się gospodarki rynkowej. Wiele uwagi poświęcono problemom badawczym i wdrożeniowym urządzeń i systemów oraz zasadom współdziałania.

Począwszy od XVI konferencji podjęto dodatkowo tematykę rozpoznawania radiolokacyjnego, systemów dowodzenia, walki radioelektronicznej, identyfikacji obiektów i radarów balistycznych. Nasze konferencje nigdy nie usiłowały formułować recepty na gotowe rozwiązania problemów, wskazywały jedynie na pożądane bądź konieczne kierunki działania.

Wszystkie nasze konferencje zawsze stawiały sobie za cel wypracowanie takich kierunków działania, które służyłyby przede wszystkim zaspokojeniu potrzeb naszego wojska zgodnie z wymaganiami współczesnego pola walki oraz stanowiłyby wkład w rozwój gospodarki narodowej i stwarzały możliwości eksportowe opracowanego i produkowanego w kraju sprzętu radiolokacyjnego i systemów dowodzenia.

Rys. 11.1. Uczestnicy XXXII Konferencji Radiolokacji w

Jeleniej Górze w 2000 roku

Każda z konferencji podejmowała stosowną uchwałę, której postanowienia, mimo braku formalnych rygorów, są wiążące i respektowane nie tylko przez uczestników konferencji, a stopień ich realizacji zwykle zamyka się wynikiem dodatnim.

Wszystko to możliwe było dzięki temu, że konferencje potrafiły zainteresować i skupić przedstawicieli Dowództw i Szefostw rodzajów wojsk i

117