8254445075

38

sach winny być stosowane przy nawierzchniach dróg bitych utrwalonych, a więc: smołowanych, klinkierowych, z kostki i t. p.

Powyżej wskazany jednoistronny spadek poprzeczny należy zawsze stosować przy promieniach luku R mniejszych, lub równych 100 m. b., natomiast przy prcrr.ieraach łuku, wy (noszących powyżej 100 m. b. — tylko wówczas, gdy kąt wierzchołkowy a jest mniejszy od 1350. W razie zastosowania omawianego spadku jednostronnego, burta (pobocze), znajdująca się po stronie zewnętrznej łuku, na całej jego długoiści otrzymuje pochylenie 1% od osi drogi nazewnątrz. Stopniowe przejście do tego spadku burty wanno być dokonane na odcinku przejściowym L.

Na łukach w obrębie osiedli (miast i wsi) nie należy wykonywać ani poszerzenia, ani jednostronnego spadku poprzecznego jezdni.

Powyższe przepisy były opracowane przez b. M. R. P. w 1928 roku przy dopuszczalnej szybkości pojazdów mechanicznych około 50 — 60 kim. na godzinę; przy stałym dążeniu zwiększenia szybkości pojazdów mechanicznych (80 — 100 klmi/goćż.), normy te są już nieaktualne i w zastosowaniu do¹ wymagań nowoczesnej techniki drogowej wartości dla „p“ i dla „L“, ujęte w nawias (tabl. Nr. 9), są odpowiedniejsze. Odnośnie poszerzenia „p“, dla którego wartości są bliskie zaleceniom profesora E. Neumana, dużych zmian nie ma, natomiast wartości „L“ uległy prawie podwójnemu ich zwiększeniu. Należy podkreślić, że według zaleceń różnych autorów pod względem stosowania odcinków przejściowych są znaczne rozbieżności, przeto zatrzymałem się na pośrednich wartościach, kierując się praktycznemu względami przy wytyczaniu tych odcinków w terenie.

Zbyt długie odcinki przejściowe mają tę ujemną stronę, że nie zawsze dadzą się zastosować w terenie z braku miejsca, a zwłaszcza przy odwrotnych krzywych, zaś zbyt krótkie —dają przykre dla oka i jazdy załamanie wewnętrznej krawędzi jezdni w punkcie B (rys. 30), dlatego też podiane wielkości „L“ w tablicy Nr. 9 (w nawiasach) niwelują wzmiankowane niedogodności. Wzamian przejściowych prostych możnaby zastosować przejściowe krzywe, lecz praktyczne względy przemawiają za pierwszemu, ponieważ przejściowe krzywe wymagją zbyt skomplikowanych wyliczeń, a nie dają współmiernych efektów, wobec czego przy przejściu od normalnego dWuiąpadkowego -przekroju jezdni do jdnospadkowego — będziemy stosowali przejściowe proste.

Przejścia te można wykonywać w dwojaki sposób, a mianowicie:

1) od dwuspadkowej jezdni o pochyłościach poprzecznych s₀% (mniejszych) na pewnej długości przechodzimy do dwuspadkowej jezdni o pochyłościach Sj% (większych), a następnie stopniowo przechodzimy od dwuspadkowej jezdni do jedno spadkowej aż do początku łuku, lub: