Małgorzata Grocholska Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Dylematy konserwatorskie związane z realizacją projektu na konserwację rękopisów ze zbiorów Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Wrocławiu
Konserwatorzy zatrudnieni w Ossolineum, przystępując do prac związanych z przygotowaniem wniosków o pozyskanie dotacji z mechanizmu finansowego EOG, a następnie do realizacji projektu „Konserwacja i digitalizacja zbiorów Biblioteki Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Wrocławiu”, byli przekonani, że jego realizacja będzie bardzo ważnym elementem działań podejmowanych w bibliotece w celu właściwej konserwacji i ochrony zbiorów. Po raz pierwszy braliśmy udział w przedsięwzięciu, w którym bardzo duża liczba zbiorów była poddawana konserwacji w specjalistycznej pracowni działającej poza siedzibą Ossolineum i mieliśmy obawy odnośnie przebiegu jego realizacji.
Do roku 2007 opiekę nad zbiorami sprawowała własna Pracownia Konserwatorsko-Introligatorska. Posiada ona długą tradycję, ale dopiero od 1997 r. w jej strukturach zaczął pracować dyplomowany konserwator papieru i skóry, a w czasie przygotowania wniosku zatrudnionych było dwóch specjalistów w tej dziedzinie. W ciągu 10 lat udało się przekazać osobom opiekującym się zbiorami wiedzę o zasadach prawidłowej ochrony zbiorów oraz nowoczesnej konserwacji, zarówno bezpośredniej, jak i pasywnej. W tym czasie realizowany był jednocześnie ambitny program unowocześniania magazynów, który polegał na sukcesywnym wprowadzaniu pełnej klimatyzacji, zakupie sprzętu magazynowego, stopniowej wymianie opakowań ochronnych. Pozwoliło to nam uświadomić sobie, jak wielkie są jeszcze potrzeby w tym zakresie.
11