Elementy teletransmisji danych
Przekazywanie danych do kanału transmisji sterowane jest za pomocą programów obsługujących układy komunikacyjne komputera, na różnych poziomach programowania -poczynając od poziomu transmisji plików definiowanych językiem wysokiego poziomu, na deklaracjach transmisji znaków binarnych kończąc. Zadaniem projektanta systemu teletransmisji danych jest zapewnienie zgodności (kompatybilność) oprogramowania z przyjętymi standardami sieciowymi.
Propozycje unifikacji produkcji najważniejszych bloków teletransmisyjnych zapisano w normach ISO - międzynarodowej organizacji do spraw standaryzacji (International Slan-dards Organisatiori). W opracowaniach dotyczących komputerowych systemów teletransmisji danych wprowadzono szereg terminów lub inaczej rozumianych znaczeń starej terminologii telekomunikacyjnej; zdefiniowanych poniżej.
Transmisja; jest terminem określającym funkcje linii (przewodu) lub kanału teletransmisyjnego. Do parametrów technicznych systemu transmisji zaliczamy: metody synchronizacji i regeneracji transmitowanych danych, pasmo częstotliwości przesyłanych danych, liczbę kanałów transmisyjnych, odległość transmisji oraz metody kodowania strumieni danych.
Przewód transmisyjny; zwany również medium transmisyjnym, może być wykonany w formie: dwóch prostych przewodów miedzianych, pary skręcanej (dwa skręcone ze sobą przewody miedziane), kabla koncentrycznego, światłowodu, łącza radiowego, łącza satelitarnego. Każde medium transmisyjne charakteryzuje kilka parametrów, jak: pasmo częstotliwości transmitowanych sygnałów, oporność falowa, dopuszczalne długości przewodów transmisyjnych, zalecenia dla sposobu (techniki) transmisji danych, itp. Parametry medium transmisyjnego wpływają również na rozwiązania karty sprzęgającej stację nadawania i odbierania danych z linią transmisyjną.
W komputerowych systemach transmisji danych stosuje się specjalistyczne karty sieciowe, które formatują, przyjmują i kodują transmitowane pakiety. Jednym ze standardów jest technologia Ethernet (szczegółowo omówione dalej) dla cienkiego kabla koncentrycznego RG-58A/U, o oporności falowej 50 omów, lub kabla grubego RG59/U o oporności falowej 75 omów. W kartach Ethernet, stosowanych do chwili obecnej, zastosowano metodę CSMA/CD (Carrier Sett.se Multiple Access/ Collision Detectioń) sterowania dostępem do medium transmisyjnego.
Innym rozwiązaniem karty sieciowej była technologia Arcnet, z kablem koncentryczny typu RG-62/U o oporności 93 omów, oraz z dostępem do medium transmisyjnego sterowanym za pomocą wędrującego żetonu (omówiona w dalszej części książki).
17