8473659388

Andrzej Kołtun

Publiczna Szkoła Podstawowa im. Kazimierza Rasławskiego w Borzechowie

Piśmiennictwo pedagogiczne nauczycieli jako nowatorstwo

Innowacja jest zmianą świadomą, oryginalną, specyficzną, o której sądzimy, że zwiększa skuteczność w osiąganiu lepszych efektów założonych celów. Piśmiennictwo pedagogiczne nauczycieli jest działaniem, które opisuje innowacje, ale i doświadczenia, osiągnięcia własne i szkoły, rozwiązania organizacyjne, sposób kierowania placówką, nowe metody i formy rozwiązań w dziedzinie edukacji oraz wychowania i opieki. Nawet wprowadzając innowacje (zmiany) w sposób odtwórczy, na skutek zapoznania się z treścią książki czy artykułów opracowanych przez osoby spoza własnej placówki, również podnosimy jakość pracy szkoły na wyższy poziom.

Nauczyciele zawsze pisali o własnych doświadczeniach zawodowych, a nawet przeprowadzali badania naukowe, publikując ich rezultaty. Nie ulega wątpliwości, że nauczycieli posiadający twórczy dorobek w pracy pedagogicznej, a na dodatek potwierdzony publikacjami należy zaliczyć do grupy nowatorów. Nauczyciel nowator najczęściej uczestniczy w procesie rozwoju szkoły. Szczególna rola w tym zakresie przypada nauczycielom dyplomowanym, którzy powinni być mistrzami w swoim zawodzie i emanować swoimi osiągnięciami na innych.

Osobiste doświadczenia pedagogiczne nauczyciela nowatora mają wartość bardziej powszechną wtedy, kiedy są utrwalone, zwerbalizowane, wydrukowane i udostępnione innym. Popularyzacja zawodowych doświadczeń stanowi więc podstawowy warunek ruchu innowacyjnego, sprzyja samokształceniu i doskonaleniu nauczycieli. Sam proces opracowywania i pisanie tekstu na temat własnych doświadczeń, przemyśleń i osiągnięć jest ciekawy i twórczy. Powoduje rozwój intelektualny i emocjonalny autora. Bowiem każda publikacja cieszy albo wręcz przeciwnie jest powodem niezadowolenia.

Praca nauczyciela pozwala na rozwój zainteresowań naukowych i popularnonaukowych, a nie tylko biernego i odtwórczego wysiłku zawodowego. Popularyzowanie praktyki pedagogicznej daje radość i poczucie utrwalenia własnej pracy w postaci publikacji, która zazwyczaj przedłuża okres czynnej aktywności zawodowej autora, bo ciekawą i potrzebną publikację przeczytają inni nauczyciele.

Przygotowanie autora do publikacji o charakterze dydaktycznym, pedagogicznym, popularnonaukowym czy naukowym jest zróżnicowane Najłatwiejszym i najprostszym sposobem „wejścia” w problematykę jest próba uogólnień własnych doświadczeń dydaktycznych. Tą drogą rozpoczynało działalność teoretyczną wielu wysokiej klasy naukowców, obecnie pracowników wyższych uczelni i innych placówek naukowych. Pomocna w rozwijaniu tego typu zainteresowań była niegdyś akcja odczytów pedagogicznych, które były w dużym zakresie publikowane. Obecnie po upadku zinstytucjonalizowanej formy, jaką była Wojewódzka Rada Postępu Pedagogicznego zaprzestano organizowania wykładów, spotkań popularnonaukowych itp. Obecnie nauczyciele mogą indywidualnie zgłaszać swoje doświadczenia na konkursy do wydawnictw pedagogicznych, które nagrodzone prace publikują lub do redakcji innych czasopism ogólnopolskich bądź regionalnych. Redakcje zabiegają nie tylko o nauczycieli czytelników, lecz i autorów - praktyków, których nigdy nie jest za dużo.

Początkujący autor przyszłych publikacji powinien korzystać z doświadczeń zdobytych na wyższej uczelni. Każdy z nauczycieli posiada bowiem wyższe wykształcenie, które uzyskał m.in. na podstawie obrony własnej pracy pisemnej - pracy magisterskiej.

11