8504862644

Szkoła Główna Handlowa w Warszawie | Warsaw School of Economics

Szkoła Główna Handlowa w Warszawie jest najstarszą wyższą uczelnią ekonomiczną w Polsce. Działalność rozpoczęła w 1906 roku jako Prywatne Kursy Handlowe Męskie Augusta Zielińskiego, gdy Polska znajdowała się pod zaborami Rosji, Prus i Austrii. Założycielowi szkoły, Augustowi Zielińskiemu, udało się uzyskać zezwolenie rosyjskich władz zaborczych na utworzenie kursów, które faktycznie prowadziły wykłady akademickie w języku polskim. Podczas I wojny światowej, za zgodą okupacyjnych władz niemieckich, kursy uznane zostały za „Handelshochschule", czyli Wyższą Szkołę Handlową. Jednak dopiero po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 r. zaistniały warunki do nadania szkole prawdziwie akademickiego oblicza. Rok później władze zatwierdziły statut WSH nadający jej pełnię praw szkoły wyższej. W trakcie II wojny światowej uczelnia działała w konspiracji. Po zakończeniu wojny w 1945 r. wznowiono zajęcia w ocalałym gmachu biblioteki. W czerwcu 1949 r. władze komunistyczne upaństwowiły uczelnię i przekształciły ją w Szkołę Główną Planowania i Statystyki. „Socjalistyczny kształt" nadany uczelni przez komunistów miał doprowadzić do stworzenia instytucji kształcącej kadrę urzędników dostosowaną do potrzeb gospodarki centralnie planowanej. Mimo licznych ograniczeń i nakazów rozwijały się tzw. szkoły naukowe, np. Aleksego Wakara czy Michała Kaleckiego, będące w ówczesnych warunkach awangardą ekonomicznego myślenia. Pod koniec PRL zarysowała się potrzeba dokonania gruntownej reformy uczelni. Warunki do jej przeprowadzenia powstały w 1990 r., na fali ogólnej transformacji państwa.

5 kwietnia 1991 r. uczelnia powróciła do nazwy Szkoła Główna Handlowa w Warszawie. Nowe władze zapoczątkowały przeobrażanie uczelni. Unowocześniono i skomputeryzowano proces dydaktyczny, nawiązano kontakty z najlepszymi uczelniami ekonomicznymi Europy i świata. Umożliwiono studentom wybór wykładowców i samodzielne kształtowanie własnej ścieżki studiów.