10
3. Pomiary oporu cieplnego (współczynnika przenikania ciepła Ug) centralnego pola powierzchni szyb zespolonych
3.1. Uwagi ogólne
Oszklenia stanowi zwykle 55h-85 % powierzchni okna, dlatego wartość współczynnika przenikania ciepła centralnego pola powierzchni Ug tego oszklenia ma bardzo duży wpływ na jego izolacyjność cieplną.
Określenie wartości współczynnika Ug ma szczególne znaczenie przy identyfikacji wyrobu, ocenie jakości oraz jako dana wyjściowa do obliczeń komputerowych. Poniżej przedstawiono trzy metody określania współczynnika Ug.
3.2.. Metoda ciepłomierzowa wg Procedury badawczej ITB nr LF-1/93
Opór cieplny oszklenia wg Procedury badawczej ITB nr LF-1/93, tj. metody opisanej w PN-EN 1934:1999 Laboratorium Izolacji Termicznych określa od kilkudziesięciu lat.
Badanie polega na zamontowaniu szyby zespolonej lub okna w „masce” stanowiska „HOT BOX” i zmierzeniu temperatury powierzchni oszklenia termoparami typu „T” oraz gęstości strumienia cieplnego przy użyciu cienkich przetworników gęstości strumienia cieplnego tzw. ciepłomierzy. Na podstawie tych danych oblicza się opór cieplny szyby zespolonej z poniższego wzoru:
gdzie:
AT - różnica temperatury powierzchni badanych elementów, °C, q - gęstość strumienia cieplnego, W/m2.
Mając wyznaczony opór cieplny oblicza się współczynnik przenikania ciepła z następującego wzoru:
U = -R—TTT-m— (9)
nsi+ ng + nse
gdzie:
RSi + Rse = 0,17 (m2-K)/W - suma normowych we opory przejmowania ciepła po stronie ciepłej i zimnej szyby,
Wyniki przykładowych pomiarów przedstawiono w tablicy 2.
3.3. Metoda przy użyciu jednopróbkowego aparatu z ochronną płytą grzejną wg PN-EN 674
W ITB zakupiono nowy aparat do badania oporu cieplnego (współczynnika przenikania ciepła) szyb zespolonych pokazany na rys. 7. Jest to aparat jednopróbkowy wykonany zgodnie z wymaganiami PN-EN 674 oraz PN ISO 8302.