8565557765

126 Z ŻAŁOBNEJ KARTY

w pracy dydaktycznej. W latach 1969-1975 nieprzerwanie prowadził zajęcia na Międzywydziałowym Studium Bibliotekoznawstwa UJ, związany był także z Zakładem Bibliotekoznawstwa i Informacji Naukowej UJ oraz Studium Bibliotekoznawstwa i Informacji Naukowej WSP w Kielcach.

Przez wiele lat prof. Jan Baumgart uważany był za czołowego znawcę zagadnień bibliotekarskich w kraju i często zasięgano Jego opinii. Było to możliwe dzięki szerokim zainteresowaniom Profesora. Wypowiadał się m.in. w kwestiach organizacji i modernizacji struktury bibliotek i sieci bibliotecznych; był rzeczoznawcą przy opracowywaniu założeń i projektów budowy, a także rozbudowy licznych obiektów bibliotecznych w kraju.

Był czynnym uczestnikiem wielu komisji i rad naukowych. Wymienić należy przede wszystkim Jego udział w Komisji do Spraw Bibliotek i Informacji Naukowej Rady Głównej Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki (w 1. 1973-1976 Komisja Informacji Naukowej, Bibliotek, Wydawnictw i Bazy Poligraficznej Rady Głównej Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki). Jako liczący się organ opiniodawczy miała ona, szczególnie w latach 60., wielki wpływ na kształtowanie się i rozwój bibliotek szkół wyższych.

Posiadając rozwinięty w wysokim stopniu — rzadki dziś instynkt działacza, związał się na wiele lat ze Stowarzyszeniem Bibliotekarzy Polskich, które stało się ważnym terenem Jego działalności i któremu poświęcił niemało swego trudu i wysiłku. Przykładał dużą wagę do pozycji Stowarzyszenia w środowisku bibliotekarskim, któremu SBP powinno być potrzebne przy rozwiązywaniu istotnych problemów zawodowych. W latach 1954-1967 był przewodniczącym Oddziału Krakowskiego SBP, od 1947 r. członkiem Zarządu Głównego, a w 1. 1966-1969 jego przewodniczącym. Brał udział w pracach komitetu redakcyjnego Przeglądu Bibliotecznego (1955-1970). Z ramienia Stowarzyszenia uczestniczył w sesjach IFLA w latach: 1959, 1967-1970, 1972, 1973. Zajmował się historią SBP i jego działaczy oraz dniem bieżącym organizacji. Dał temu wyraz w niejednej publikacji.

Nawet to sumaryczne przedstawienie działalności Jana Baumgarta wskazuje na niezwykłą pracowitość. Jego udział w rozmaitych gremiach nigdy nie był tylko formalny, zawsze aktywnie uczestniczył w obradach i doprowadzał do ustaleń, które były następnie wcielane w życie. Potrafił znakomicie organizować pracę sobie i innym, był bardzo wymagający w stosunku do współpracowników, niech świadczy fakt, że jeszcze dziś — choć minęło 15 lat od Jego przejścia na emeryturę — można w BJ usłyszeć: „dyrektor Baumgart miałby w danej kwestii takie zdanie...".

Trzeba przyznać, że tyle zdziaławszy w ciągu długich i pracowitych lat doszedł w karierze bibliotekarskiej do wszelkich możliwych godności i odznaczeń. Za życia mógł doznać satysfakcji, jaką daje ludzkie uznanie. Wielokrotnie był nagradzany i odznaczany, m.in. Krzyżem Komandorskim OOP, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, nagrodą I stopnia im. Heleny Radlińskiej, honorowym członkostwem SBP, które wiele razy dawało wyraz swej wdzięczności i doceniało zasługi Jana Baumgarta dla organizacji.

Bardziej szczegółowe informacje związane z osobą i działalnością Profesora można znaleźć w wywiadzie B. Sordylowej (Przegląd Biblioteczny 1979), tam też podano najważniejsze publikacje poświęcone J. Baumgartowi.

Janina Tyszkowska

Maszynopis wpłynął do Redakcji 7 grudnia 1989

CZŁOWIEK DOBREJ ROBOTY

Na różnych polach ludzkiej działalności spotykamy jednostki, które — używając terminologii prakseologicznej — należałoby nazwać ludźmi dobrej roboty, rozumiejąc pod tym pojęciem przede wszystkim konstruktywność i celowość, a więc w konsekwencji ogólną sprawność ich dokonań '.

Takim człowiekiem na niwie polskiego bibliotekarstwa był niewątpliwie profesor Jan Baumgart. długoletni dyrektor Biblioteki Jagiellońskiej, działacz Stowarzyszenia Bibliotekarzy

¹ T. Kotarbiński: Traktat a dobrej rohmie. Wyd. 7. Wrocław 1982.