8565557814

S P

R

A W

O

ZDANIA

PRZEGLĄD BIBLIOTECZNY 1990 1/2 PL ISSN 0033-202X

55 KONFERENCJA OGÓLNA I SESJA RADY GŁÓWNEJ IFLA

(PARYŻ, 19-26 SIERPNIA 1989 r.)

ORGANIZACJA KONFERENCJI

Obrady toczyły się w Pałacu Kongresowym, w którym bez najmniejszych kłopotów pomieściło się ok. 3000 uczestników reprezentujących ponad 100 krajów. W wielkich przestrzeniach Pałacu zorganizowano również wystawę, na której firmy z całego świata prezentowały: książki, czasopisma, materiały audiowizualne, sprzęt biblioteczny (głównie meble) oraz urządzenia komputerowe i reprograficzne.

Głównym tematem 55 Konferencji były „Biblioteki i informacja we wczorajszej, dzisiejszej i jutrzejszej ekonomii'’. To sformułowanie tylko do pewnego stopnia dyscyplinowało autorów ok. 220 referatów i komunikatów. I nic w tym dziwnego. Struktura organizacyjna IFLA składała się w 1989 r. z 8 głównych działów, 32 sekcji, 11 grup okrągłego stołu, a Federacja od wielu lat żyje własnym wewnętrznym życiem, którego główną cechą i najprawdopodobniej zaletą jest rozmaitość. Przewaga fachowej tematyki bibliotekarskiej sprawia, że nie sposób wyłowić z tego strumienia informacji problemów, które można byłoby określić jako dominujące. Po prostu dlatego, że w praktyce bibliotekarskiej jednako ważne są sprawy związane z zasadami gromadzenia zbiorów, systemami ich opracowywania, udostępniania i przepływam informacji, jak również te, które dotyczą obsługi czytelników niepełnosprawnych, zastosowań nowych technik czy programów kształcenia bibliotekarzy.

W obradach uczestniczyła dość liczna (w porównaniu z ubiegłymi latami) grupa 11 bibliotekarzy polskich reprezentujących różne specjalności i zainteresowania. Prawdopodobnie podzielą się oni swoimi doświadczeniami na łamach prasy fachowej. Umożliwia mi to dokonanie selekcji referatów oraz wypowiedzi w dyskusji pod kątem powiązania ich z głównym tematem Konferencji. Jest to konieczne, ponieważ po pierwsze w bibliotekarstwie —jak i w wielu innych dziedzinach — specjalizacja pogłębiła się na tyle, że nie ma już osób, które znałyby się na wszystkim. A po drugie, udział w obradach międzynarodowej Konferencji to nie tylko dostęp do najnowszych informacji, często wprost z warsztatu badawczego, ale również okazja do skonfrontowania i sprecyzowania w toku dyskusji własnych poglądów z sądami innych specjalistów. Znakomitą po temu okazję stwarzała upowszechniająca się forma tzw. warsztatów (workshop) polegająca na krótkim, nie dłuższym niż 15 min., zagajeniu (sformułowanie głównych tez lub pytań) prelegenta i następnie rozwinięciu wedle nich dyskusji w małych grupach. Daje to możliwość skupienia się na wybranej problematyce, pogłębienia jej, zamiast — jak to bywało na poprzednich obradach — wysłuchiwania całych referatów, często z nikłą (ze względu na brak czasu) możliwością wypowiedzenia się. Inną formą, przejętą z kongresów i seminariów przedstawicieli nauk ścisłych, są rozmowy indywidualne przy tzw. stanowisku (poster). Osoby zainteresowane np. dokształcaniem bibliotekarzy nawiązują rozmowę z autorem, który uprzednio wypisał na tablicy lub plakacie interesujący go temat.