Trening funkcji poznawczych
Ćwiczenie jest polecane przy wszystkich zaburzeniach utrzymywania ciągłej uwagi, niezależnie od ich etiologii i genezy.
Ćwiczenie jest bardzo proste. Od chorego wymagana jest przede wszystkim umiejętność wzrokowego różnicowania bodźców.
Przesuwające się przedmioty mają być porównywane z jednym lub kilkoma przedmiotami-wzorami.
Chory powinien odszukać te, które nie są identyczne (nieidentyczne oznaczać będzie „nieprawidłowe”). Materiał do ćwiczeń
Według ustalonej zasady przedstawiane są konkretne przedmiot)' (np. maszyna do prania, lodówka, itp.) lub figury abstrakcyjne.
Istnieje 15 poziomów trudności. Ich stopień wzrasta według następujących cech:
• liczba różniących się („nieprawidłowych”) przedmiotów.
• liczba różniących się elementów,
• liczba eksponowanych przedmiotów oraz stopień ich złożoności.
dłuższy okres, przy ograniczonym czasie reagowania na bodźce. Zadaniem pacjenta jest obserwowanie przesuwających się przedmiotów i wybieranie tych, które różnią się od przedmiotu- wzoru jednym lub kilkoma szczegółami.
Pierwsze wyniki badań przedstawił Beckers i współpracownicy w 1992 roku. Dotyczyły one pacjentów po urazie mózgu, z zaburzeniami czujności uwagi
i deficytami pamięci. Po sześciotygodniowym okresie codziennych ćwiczeń przy pomocy programów „Czujność Uwagi” i „Uwaga i Koncentracja”, zanotowano znaczące funkcjonalne efekty uczenia się u poszczególnych chorych oraz wyraźną poprawę osiągnięć w standardowych testach.
Ćwiczona jest tu zdolność utrzymywania uwagi przez
6