Program specjalizacji w medycynie ratunkowej dla lekarzy po stażu podyplomowym _(bez żadnej specjalizacji)_
1) Kurs wprowadzający „Wprowadzenie do medycyny ratunkowej”
Celem kursu jest: zapoznanie lekarza z podstawami dobrej praktyki lekarskiej, podstawami diagnostyki i postępowania terapeutycznego w stanach nagłych zagrożeń zdrowia lub życia, założeniami organizacyjnymi medycyny ratunkowej, podstawami zarządzania w systemach ratownictwa medycznego.
Zakres tematyczny powinien obejmować:
• fizjologię i patofizjologię układu krążenia, oddychania i centralnego układu nerwowego,
• podstawy patofizjologii zaburzeń funkcji życiowych poszczególnych układów,
• podstawy diagnostyki i monitorowania funkcji życiowych,
• epidemiologię nagłych zagrożeń zdrowia lub życia,
• organizację i zarządzanie systemami medycyny ratunkowej i ratownictwa medycznego,
• psychologia i etyka w działaniach medycyny ratunkowej.
Forma zaliczenia kursu: kolokwium z wiedzy objętej programem kursu organizowane przez ośrodek prowadzący kurs.
Czas trwania kursu: 3 dni. Lekarz uczestniczy w kursie w pierwszym roku specjalizacji. Miejsce kształcenia: przewiduje się kurs o charakterze ogólnokrajowym w akredytowanym akademickim ośrodku medycyny ratunkowej wyznaczonym przez konsultanta krajowego w porozumieniu z kierownikiem ww. ośrodka.
2) Kurs: „Resuscytacja krążeniowo-oddechowa”
Celem kursu jest zapoznanie lekarza z: patofizjologią nagłego zatrzymania krążenia u dorosłych i u dzieci, podstawami patofizjologii resuscytacji układu krążeniowego, oddechowego i centralnego układu nerwowego, technikami bezprzyrządowego postępowania resuscytacyjnego w odniesieniu do poszczególnych układów, zaawansowanym postępowaniem resuscytacyjnym, zaawansowanym leczeniem po resuscytacji, profilaktyką zatrzymania krążenia w stanach nagłych zagrożeń.
Zakres tematyczny powinien obejmować:
• epidemiologię i patofizjologię nagłego ustania czynności życiowych układu oddechowego, układu krążeniowego i centralnego układu nerwowego u dorosłych i u dzieci,
• podstawy patofizjologiczne technik podtrzymania i przywracania zagrożonych funkcji życiowych,
• umiejętność prowadzenia resuscytacji oddechowo-krążeniowo-mózgowej na poziomie podstawowym, bezprzyrządowym zgodnie ze stanem wiedzy medycznej i zaleceniami międzynarodowymi,
• umiejętność prowadzenia zaawansowanej resuscytacji oddechowo-krążeniowo-mózgowej z użyciem technik, środków medycznych i oprzyrządowania specjalistycznego, zgodnie ze stanem wiedzy medycznej i scenariuszami zaleceń międzynarodowych,
CMKP 2003 9