PRZYGOTOWANIE DANYCH DO OBLICZEC STATYCZNYCH UKAADU KONSTRUKCYJNEGO ANALIZA WYNIKÓW OBLICZEC 1 Budowa schematu statycznego 1. Poszczególne poziomy okreÅ›lajÄ…ce koÅ„ce prÄ™tów i rzÄ™dne przyÅ‚ożenia obciążenia odpowiadajÄ… rzeczywistym. Dotyczy to w szczególnoÅ›ci " Podpór prÄ™tów (sÅ‚upów) zamocowanie w górnym poziomie stóp fundamentowych " Oparcie dzwigarów górny poziom wsporników " Oparcie belek podsuwnicowych j.w. " Poziom przyÅ‚ożenia siÅ‚ hamowania suwnic górny poziom belek podsuwnicowych " Wysokość Å›ciany: od poz. 0,15 m do rzÄ™dnej dachu przy okapie. Dla Å›cian pomiÄ™dzy nawami na różnej wysokoÅ›ci: różnica poziomów sÄ…siadujÄ…cych okapów. 2. Dla prÄ™tów modelujÄ…cych odcinki poszczególnych sÅ‚upów należy przyjmować: " Osie pionowe w Å›rodku ciężkoÅ›ci przekrojów poszczególnych odcinków sÅ‚upów, na caÅ‚ej ich dÅ‚ugoÅ›ci, pomijajÄ…c wsporniki. " WierzchoÅ‚kowe odcinki sÅ‚upów - od poziomu wspornika dzwigara do rzÄ™dnej okapu dachu " Sztywność prÄ™tów pionowych należy ustalać na podstawie przekroju odpowiednich odcinków sÅ‚upów " Poziome prÄ™ty zastÄ™pcze modelujÄ…ce wsporniki i Å‚Ä…czÄ…ce poszczególne prÄ™ty pionowe należy lokalizować w górnych poziomach wsporników, a ich dÅ‚ugość powinna wynikać z poÅ‚ożenia osi pionowych prÄ™tów lub miejsca przyÅ‚ożenia obciążenia (Å›rodek dÅ‚ugoÅ›ci oparcia dzwigarów i belek podsuwnicowych) " Poziome prÄ™ty zastÄ™pcze modelujÄ…ce dzwigary lokalizować j.w. " Sztywność poziomych prÄ™tów zastÄ™pczych powinna być min. 10 razy wiÄ™ksza niż sÅ‚upów (teoretycznie dążąca do +") 3. WÄ™zÅ‚y konstrukcyjne należy przyjmować: " Podporowe caÅ‚kowite utwierdzenie " AÄ…czÄ…ce sÅ‚upy z dzwigarami przeguby nieprzesuwne " WewnÄ™trzne, Å‚Ä…czÄ…ce poszczególne odcinki sÅ‚upów z poziomymi prÄ™tami zastÄ™pczymi caÅ‚kowite zamocowanie 2 Przygotowanie schematów obciążeÅ„ 2.1 Obciążenia staÅ‚e " Dach obciążenie skupione (z jednej poÅ‚aci) przyÅ‚ożone w wÄ™zÅ‚ach dzwigara, zebrane z szerokoÅ›ci 6 m " Åšciany zewnÄ™trzne obciążajÄ… tylko fundament (przez belkÄ™ podwalinowÄ…); pomiÄ™dzy nawami obciążajÄ… przylegÅ‚y wÄ™zeÅ‚ dolnego dzwigara " Belki podsuwnicowe z szynami reakcje na wspornik " SÅ‚upy - obciążenie liniowe na dÅ‚ugoÅ›ci poszczególnych odcinków. Wartość ustalać dzielÄ…c ciężar poszczególnych odcinków (wraz ze wspornikami) przez dÅ‚ugość prÄ™ta 2.2 Wiatr " Rozpatrywać dwa schematy dziaÅ‚ania wiatru w pÅ‚aszczyznie ukÅ‚adu poprzecznego: wiatr z lewej, wiatr z prawej " W poszczególnych schematach uwzglÄ™dnić dziaÅ‚anie także na Å›cianÄ™ pomiÄ™dzy nawami. Pominąć dziaÅ‚anie na dach (także przy pochyleniu poÅ‚aci). " Obciążenie zebrane z 6 m przykÅ‚adać jako obciążenie liniowe do poszczególnych docinków sÅ‚upów, od poziomu 0,15 m do poziomu okapu (wierzchoÅ‚ek prÄ™ta sÅ‚upa) 2.3 Åšnieg " Rozpatrywać dziaÅ‚ania Å›niegu (z 6 m) na poszczególne nawy. Zestawiać jako reakcje w wÄ™zÅ‚ach dzwigarów. Pominąć worki Å›nieżne 2.4 Reakcje suwnic " Ponieważ rozpatrujemy dziaÅ‚anie (reakcje) na sÅ‚upy, zredukować wartość współczynnika dynamicznego ² " Dla naw z dwoma suwnicami, uwzglÄ™dnić Å‚Ä…czne dziaÅ‚anie dwóch suwnic " Dla każdej nawy wyznaczyć 4 schematy obciążenia: H Vmin Vmax Suwnica z lewej, hamowanie w prawo H Vmin Vmax Suwnica z lewej, hamowanie w lewo H Vmin Vmax Suwnica z prawej, hamowanie w prawo H Vmin Vmax Suwnica z prawej, hamowanie w lewo " Reakcje pionowe: druga suwnica JEÅšEÅš 2a+R_ P P P P L - R L - 2a L - 2a - R 2a R R V = P + P + P + P L L L DLA _ DWÓCH _ SUWNIC R+2aP = Pmax albo Pmin " Reakcje poziome przyÅ‚ożone do sÅ‚upa w górnym poziomie belki podsuwnicowej: druga suwnica H1 2a H2 L - 2a H = H1 + H2 ; L DLA _ DWÓCH _ SUWNIC H1 = kPmax, H2 = 0,1Pmax 3 Zestawianie schematów obciążeÅ„ kombinatoryka " Obciążenia należy zestawiać w grupach. Proponuje siÄ™ nastÄ™pujÄ…ce grupy: - A obciążenia staÅ‚e - B wiatr z lewej - C wiatr z prawej - D Å›nieg nawa I - E Å›nieg nawa II - F ÷ I nawa I, cztery ustawienia suwnic - J ÷ M nawa II, cztery ustawienia suwnic " Należy uwzglÄ™dnić możliwość jednoczesnoÅ›ci wystÄ™powania obciążeÅ„: - A dziaÅ‚a zawsze - B i C wzajemnie siÄ™ wykluczajÄ…, mogÄ…, ale nie muszÄ… dziaÅ‚ać - D i E dziaÅ‚ajÄ… wzajemnie niezależnie, mogÄ… ale nie muszÄ… dziaÅ‚ać - F i G i H i I wzajemnie siÄ™ wykluczajÄ…, mogÄ…, ale nie muszÄ… dziaÅ‚ać - J i K i L i M wzajemnie siÄ™ wykluczajÄ…, mogÄ…, ale nie muszÄ… dziaÅ‚ać " Obliczenia należy przeprowadzić w trzech wariantach: - Dla obliczeniowych wartoÅ›ci obciążeÅ„ wariant podstawowy - Dla charakterystycznych wartoÅ›ci obciążeÅ„ i dla dÅ‚ugotrwaÅ‚ych wartoÅ›ci obciążeÅ„ ( bez grup B ÷ E) warianty uzupeÅ‚niajÄ…ce 4 Analiza wyników obliczeÅ„ " Wyniki zebrać dla pionowych prÄ™tów sÅ‚upów: wewnÄ™trznego i jednego z zewnÄ™trznych " Ponieważ na poszczególnych odcinkach (prÄ™tach modelu) sÅ‚upy bÄ™dÄ… miaÅ‚y staÅ‚e zbrojenie, Å‚Ä…cznie analizować wszystkie punkty (wÄ™zÅ‚y) danych odcinków " Do wymiarowania sÅ‚upów należy wybrać wyniki dla których: - M = Mmax, rejestrujÄ…c także N i V - M = Mmin, rejestrujÄ…c także N i V - N = Nmax, rejestrujÄ…c także M i V W niektórych przypadkach bÄ™dzie można zrezygnować z obliczeÅ„ dla N = Nmax " Do wymiarowania stopy fundamentowej należy wybrać w analogiczny sposób wyniki dla wÄ™zÅ‚a podporowego: